Volgens de Leuvense economen André Decoster en Willem Sas bestaan er geen financiële stromen van Vlaanderen naar Wallonië. Het gaat om perceptie: je ziet die stromen alleen als je op een politieke manier naar de feiten kijkt.
In werkelijkheid sponsoren de rijkere West-Vlamingen de armere West-Vlamingen. Je kunt de maatschappij beschrijven als een enorme verzameling van financiële micro-stroompjes. Als ik meer verdien dan mijn buurman, vloeit er geld naar mijn buurman. Als je alles optelt, en je maakt de rekening van Vlamingen versus Walen, zou je kunnen zeggen dat er geld van Vlaanderen naar Wallonië vloeit.
Maar volgens de heren Decoster en Sas mag je dat niet zo bezien. Dat is namelijk “een specifiek politiek gekozen manier om naar verschillen tussen mensen te kijken.”
Zo staat het er letterlijk.
We kunnen onszelf heel veel intellectuele inspanning besparen als we kijken naar de ‘specifiek politiek gekozen manier waarop de beide heren naar de maatschappij kijken’.
Dan blijkt André Decoster al in 2010 door Groen voor een politiek ambt te zijn opgevist en verschijnt zijn naam in de namenlijst van de “progressieve denktank Minerva”, die zich in 2016 uitdrukkelijk voorgenomen heeft in te gaan tegen ‘de rechtse golf’. Van Minerva maakt bijvoorbeeld ook Stan de Spiegelaere deel uit. Die werkte tot voor kort aan de K.U.L.
De beide mededelingen over Decoster verschenen in De Wereld Morgen, dat moeilijk van rechtse sympathieën kan verdacht worden. Daar komt bij dat de mededeling over Decosters engagement bij Groen – hij wordt bij die gelegenheid voorgesteld als een uitdrukkelijk tegenstander van de regionalisering van de fiscaliteit – van de hand is van Thomas Decreus, waarvan de uitspraak bekend is dat een project dat niet links is, geen goed project kan zijn.
En Willem Sas? Sas promoveerde… jawel: op fiscaal federalisme en is, blijkens zijn mededeling in het ook al niet rechtse De Morgen, geen voorstander van de regionalisering van de fiscaliteit. Zo blijkt uit een vrije tribune in de Morgen in 2014.
En zo zien we het marxisme langs de achterdeur binnensluipen. In Wallonië komt het zelfs open en bloot langs de voordeur binnen. In Vlaanderen gaat het er voorlopig minder opvallend aan toe, doch wel een stuk geniepiger.
Want geef toe: de ‘specifiek gekozen manier om naar de verschillen tussen arm en rijk te kijken’ die Bourgeois volgens hen over toekomstige middelen voor Vlaanderen doet dromen, dat is toch een uiting van een vals bewustzijn? Het staat er niet zo – de marxistische vos verstopt zijn rode haren nog even. Maar dat is wel wat bedoeld wordt: een goed marxist mag niet vanuit een groepsbeleving naar de verschillen tussen arm en rijk kijken. Die verschillen zijn er, ze zijn zelfs wezenlijk, maar ze mogen vooral niet volgens een etnisch of nationaal principe worden geduid. Waarom dat niet mag? Omdat zulks niet in het marxistische wereldbeeld past. Dus niet de realiteit telt. De realiteit moet integendeel aan de wensen worden aangepast. Aldous Huxley’s heerlijke wereld vertoont zich aan de niet zo ver wegliggende einder.
Exit Vlamingen die over hun eigen geld willen beslissen.
De volgende stap valt zo te raden: als je niet op een nationale manier naar rijkdom en armoede moet kijken, dan màg je dat ook niet. Dat wil zeggen: het is politiek incorrect om er op die manier naar te kijken.
Nog even, en het is politiek incorrect om zich Vlaming te noemen. Bij Groen is het ongeveer zover: hun militanten verslikten zich in hun ochtendkoffie als ze in 2010 hoorden dat André Decoster naar Groen zo overstappen, want ze associeerden hem met de Vlaamsbewuste denktank Vives.
Sommige mensen zullen zich afvragen: wat is dat daar allemaal, daar aan die katholieke universiteit van Leuven, die wij, Vlamingen zo hard met ons zuurverdiend belastinggeld sponsoren?
Het is wijs goed in het oog te houden wat daar gebeurt.
Denk immers niet dat Decoster, Sas en Decreus de enigen van die obediëntie zijn. Lieven Decauter is van hetzelfde slag. Stefan Rummens staat ook niet bekend voor zijn rechtse inspiratie. Ook hij was ooit kandidaat voor Agalev-Groen.
En het valt al langer niet meer op dat De Standaard – ooit de krant van het geschoolde bewuste Vlaanderen – nu uitgerekend met kennelijke wellust een forum geeft aan personen die het nochtans puur democratisch product dat Vlaanderen heet, niet bepaald hoog in het vaandel dragen.
Dat mag allemaal, natuurlijk. De geest waait waar hij wil en het is aan ons om te oordelen.
Maar als we mogen oordelen, mogen we dan ook ver-oordelen?
Evenwel: ik begrijp niet zo goed waarom Bourgeois bij met name zijn politieke vijanden een studie bestelt, waar dan vervolgens politiek nogal wat misbruik kan van worden gemaakt, zoals uit de kolommen van De Standaard blijkt. Dat staat gelijk met het geven van munitie aan de vijand die men bevecht. Een goede stroper kan omgeschoold worden tot een goede boswachter. Maar hier gaat het om volleerde stropers, die hoegenaamd niet zinnens zijn ooit de outfit van een boswachter aan te trekken. Het is een beetje zoals bij de duivel te biechten te lopen.
Bourgeois en zijn kompanen zouden onderhand moeten weten dat er ook in de Katholieke Universiteit van Leuven wat personen met marxistische sympathieën rondlopen.
Als je bij hen op de koffie gaat, weet je op voorhand wat je zal proeven.
Dwarsligger
