Aan de hand van drie beeldreportages tonen we aan dat de mainstream media een loopje met de objectiviteit over Syrië nemen.

Syrië

Het interview

Een Nederlandse journalist Tom Kleijn krijgt de kans om de Syrische president Bashar al-Assad te interviewen. Kleijn vraagt door, en de Syrische president kraamt geen onzin uit, integendeel. Om sommige passages beter te begrijpen kunt u eventueel eerst het artikel van De Bron  'Syrië: Œuf à la Russe' lezen. Een gedetailleerd marxistisch artikel geeft wat meer inzicht in de situatie van de laatste jaren - Syrië: opstand of interventie? (link)

 

Uit het interview (en andere interviews zie onderaan dit artikel) blijkt dat er wel degelijk een andere versie van de feiten bestaat die in schril contrast staat met wat in de Westerse mainstream media te horen en te zien valt. De Syrische president kan in de meeste gevallen een zinvol antwoord geven, in sommige gevallen ontwijkt hij de vraag. Over het algemeen lijkt deze man zinvolle dingen te verkondigen, zeker vanuit het standpunt van een Arabier. We mogen niet van Syriërs, Palestijnen, Qatarezen, Iraniërs (Perzen) verwachten dat ze op dezelfde wijze redeneren en ageren zoals westerlingen.

De PoCo-val

Wie durft stellen dat al-Assad zinvolle praat verkondigt “binnen zijn context” wordt in PoCo-land over dezelfde kam geschoren als Filip De Winter (link) want ze vergeten “in zijn context” te vermelden. Maar dat is nu net de PoCo-taktiek: ze berichten eenzijdig, en als je dus ook andere facetten wil toelichten omdat zij het vertikken om het te doen, word je hierdoor als iets verschrikkelijk afgeschilderd (kies maar uit: fascist, racist, xenofoob, islamofoob, …). Geen wonder dat sommigen hun mond houden.

In ieder geval, Congolese kennissen geven grif toe dat enkel een centrale macht “de boel” daar kan bijeenhouden (zogenaamde “in zijn context”). Gelet hun land van oorsprong, kunnen ze ervan meepraten. (Zie ook Profiel: President Bashar al-Assad zal Syrië de democratie niet brengen, Volkskrant,20/04/2011)

Proper spel

We mogen niet vergeten dat de VSA zeiden dat Syrië de volgende op de lijst van te elimineren regeringen stond (Irak was de eerste). Ondertussen werden de regimes in Irak en Libië omvergeworpen. Iran, een voormalig bondgenoot, werd ook al door de VSA gefnuikt.(zie video's in Syrië: Œuf à la Russe)

Bekijken we ook eens de geschiedenis van Syrië waarin onder meer Saoedi-Arabië, VSA, UK een vuile rol hebben gespeeld en nog spelen. Landen als Syrië worden constant door andere belaagd om via 'interne' opstanden de zittende leider af te zetten en een 'vriend' aan de macht te brengen. Of die ook vriend voor het volk zal zijn is niet relevant (link).

Nederland

Journalist Kleijn heeft zijn best gedaan om netelige vragen te stellen en heeft meerdere keren aangedrongen. Het interview zelf heeft in Nederland veel belangstelling gehad (668.000 kijkers), maar van links ook veel kritiek (link), of wat had je gedacht?

Pauw

Rond de pot

's Anderendaags is Kleijn bij Pauw (Vara) uitgenodigd om over zijn interview met Bashar al-Assad te praten. Je zou nu denken dat er over het interview zelf (dus de inhoud) wordt gesproken, maar neen, het is een verhaal over hoe het allemaal georganiseerd werd. Leuke blabla tot dat Pauw Kleijn verwijt dat

1. hij zich niet voor de kar van deze massamoordenaar had moeten laten spannen,

2. hij veel strenger had moeten zijn

Kleijn repliceert hierop dat hij al die moeilijke vragen wel heeft gesteld, maar dat Assad antwoordde wat hij wilde antwoorden.

Maar dat vond Jeroen Pauw blijkbaar niet relevant want hij moest en zou zeggen dat Assad verantwoordelijk is voor een aantal slachtoffers dat vier tot vijf keer groter is dan dat van IS in dat zelfde gebied. Het is een man die samen met alle andere strijdende partijen in dat land verantwoordelijk is voor de vluchtelingenstroom naar Europa en Nederland.

Pauw zei dit als een meester in de klas die een leerling (Kleijn) onder zijn voeten geeft omdat hij stout geweest is. Kleijn kan en mag hier niet op antwoorden (ofschoon in beeld gebracht), want Pauw spreekt onmiddellijk Sanne Wallis de Vries, een cabaretier, wier moeder vluchtelingen geholpen heeft en dit luidde dan het stuk over de vluchtelingen in.

Maar dus de inhoud van het interview werd dus helemaal niet besproken, en uit de vragen en reacties van Pauw zou je zelfs kunnen afleiden dat hij dat interview nooit heeft gezien. Dit zou de VRT zelfs niet durven...

Een tegen allen, allen tegen een

Enfin, de vluchtelingen dus, met naast hoger vermelde cabaretier nog Gerdi Verbeet (PvdA), Dolf Jansen (ook een cabaretier) en als zwarte piet Jan Roos(journalist). Kleijn lag toen al K.O. in de touwen.

Cabaretiers Don Jansen, Sanne Wallis de Vries (© De Nieuwe Realist)

 

Niets verkeerd natuurlijk met cabaretiers, die zouden de actualiteit moeten volgen om hierover iets te kunnen zeggen, ofschoon we in dit geval wel onze twijfels hebben. Deze twee progressieven geflankeerd door een voormalige voorzitster van de Nederlandse Tweede kamer van PvdA signatuur en geleid door PoCo Jeroen Pauw is nogal een fel progressief geweld om als journalist tegen op te boksen. Het is zo waar bijna een “killing field”, maar Jan Roos hield wel stand.

Niet verwonderlijk dat zelfs een journalist als Joost Niemöller op zijn blog De Nieuwe Realist een artikel schreef met als titel Pauw maakt van Nederland een grimmig, gevaarlijk land (19/12/2015):

“In programma’s als Pauw, maar ook De wereld Draait Door, komen vooral politiek correcte personen uit de entertainmentindustrie aan het woord. Die zijn slecht geïnformeerd en lullen vooral wat mee met wat zij denken wat aanvaardbaar is binnen het circuit van de Nederlandse publieke omroepen. Dat is namelijk hun werkgever.”

Niemöller verwijt deze programmamakers dat ze afzakken naar dat semi-correcte hyperige emosfeertje zonder inhoud waar de NPO nu van vergeven is. “Daar hadden we de commerciëlen toch voor?” sneert hij.

Gesprek op Niveau - Jan Roos en Arthur van Amerongen

Op hetzelfde moment ontving ik toevallig ook een bericht dat diezelfde Jan Roos een linkse schrijver Arthur van Amerongen geïnterviewd heeft en dan nog wel over Molenbeek (Geenstijl, 17/12/2015). Zijn boek heette Brussel: Eurabia. Deel 1 in 2007, Deel 2 in 2015 (The Post online, Brussel Nieuws, Radio fragment Evangelische Omroep, 15/11/2015).

 

Apart van de inhoud, is het wel opmerkelijk dat als je een boek schrijft over een thema dat politiek correct Nederland en België niet zint, je gelijk niet meer aan de bak komt en voor een linkse schrijver is dit moeilijker omdat je rechts (nog) niet goed ligt en politiek correct zich vooral links bevindt. Waar kan je dan nog heen?

 

Wantrouwen voor de Media

Collega Pierre Therie spreekt in zijn artikel Vlaanderen zal een zware prijs betalen over de bandbreedte van de media waarin politiek-correct speelt, maar waarin eigenlijk ook de manipulatie door grote politieke mogendheden plaats vindt, zoals we met Bashar al-Assad hebben gezien.

Therie bespreekt het artikel van Tom Naegels: “Maar het meest relevante in zijn artikel vond ik zijn verwijzing naar de lezers die volgens hem – net zoals de intellectuele elite - niet meer geïnteresseerd zijn in andere meningen. Lezers die enkel nog willen lezen wat ze zelf geloven. Dat is precies waar Vlaanderen aan zal kapot gaan: een groeiende schare volgelingen van de politiek correcte leer – de pensée unique - die niet meer nadenken. Een kudde volgzame schapen, meer heeft de dictatuur van de onwetendheid niet nodig.”

Maar zoals we gezien hebben, is het nog erger. De “doorsnee” bandbreedte wordt door de politiek correcten gedomineerd. Ze bepalen dus niet alleen die bandbreedte maar bepalen eveneens de inhoud die aangevoerd wordt. Hun kracht is de gedwongen filter, zoals we hoger hebben aangetoond. Eigenlijk storen ze de vrije transmissie van correcte informatie zodat het publiek een verwrongen beeld van de realiteit krijgt. Ze willen een perceptie creëren, ontdaan van alle geschiedenis.

Waarom? Omdat geschiedenis de logische uitleg geeft waarom iets ‘iets’ is (sic). Als politiek correcte moet je die geschiedenis vermoorden om de maakbare wereld te maken, want het verleden legt het heden uit en toont de weg naar de toekomst. Hierdoor wordt de nuttige bandbreedte inhoudelijk verminderd, inhoudsdood gemaakt zullen we maar zeggen, wat leidt tot een sterke verzwakking van de eigen maatschappij.

Het politiek-correct medialandschap is ook niet symmetrisch, het bestrijkt meer links dan rechts. Binnen die bandbreedte lijkt objectief nieuws dus nog moeilijk te vinden. Moeten de burgers dan zelf een synthese maken van extreemlinkse en extreemrechtse informatiebronnen om iet of wat aan objectief nieuws te geraken?

Er zijn nog wel de kleine spelers zoals Therie stelt: “Mag ik een voorstel doen? Wij organiseren een publiek debat, tussen enerzijds de specialisten van de ‘mainstream kwaliteitskrant’ De Standaard en een team bestaande uit specialisten van de ‘kleine spelers’, Doorbraak, ’t Pallieterke, de Wereld Morgen en De Bron. Onderwerpen: de klimaatverandering, de islam, het migrantenprobleem, defensie, communautaire dossiers, … Wij verheugen ons bij voorbaat op uw instemming. Maar mocht u het debat weigeren, zou ik willen verzoeken om voortaan minder denigrerend te spreken over ‘kleine spelers’. Hun ‘slow journalism’, met vooraf lezing door reviewers, is zelfs voor een kwaliteitskrant als DS te hoog gegrepen; onbetaalbare kwaliteit.”

Hoe kan een maatschappij nog verder blijven bestaan als de brede doorsnee media niet te vertrouwen valt? Waarom grijpen de politici hier niet in? Vrijheid van meningsuiting/pers of hebben ze er ook baat bij? (zie ook Christen-democratie in de hoofddoeken gelegd).

 

Dwarsligger

 

Andere interviews met Bashar al-Assad

	17/12/15
	01/12/15
	03/15
	02/15