Voorwoord

We leven allemaal boven onze stand liet federaal vicepremier Kris Peeters (CD&V) weten. In tijden van getwitter is dat de moderne manier waarop grote problemen door de waan van de dag herleid worden tot getetter. Nochtans zijn er twee bedenkingen die aantonen dat het gaat om een hardnekkig en structureel probleem waarop de politici geen vat (willen) krijgen. 
(1)    Laten we beginnen met armoede niet te definiëren als ‘ik verdien minder dan …’ , maar als ‘ik kan mijn basisbehoeften niet betalen’. Nu is dat zoiets geworden als ‘ik kan niet dezelfde smartphone kopen als mijn vriendje’ of afgunst tot in het absurde. Terwijl de échte armoede al te dikwijls onder de radar blijft.
(2)    Niet alle Belgen leven boven hun stand. De grote meerderheid van de Vlamingen leven onder hun stand (dixit Willy De Waele uit Lennik)!
Een dwarse aanvulling: de politieke partijen (hebben te veel macht) en het staatsapparaat (kost te duur) leven ook boven hun stand.
 

Gelezen in De Standaard:
“Guido Camps, die de Creg de reputatie bezorgde van een onafhankelijke en sterke toezichthouder voor de energiesector, begrijpt niet dat de overheid bereid is miljarden te investeren in de biomassa-projecten van Gent en Genk (Langerlo). ‘Deze projecten zijn niet duurzaam. Ze kunnen nooit functioneren zonder subsidie. … Voor zonne-energie bij particulieren is de subsidie nul euro. Camps is ook voorstander van investeringen in opslagcapaciteit voor energie via Tesla-batterijen. Windenergie kost zo’n 80 procent van de kosten van biomassa’. ‘Bovendien kan windenergie op termijn wel zonder subsidies verder’, zegt de voormalige Creg-topman. Hij omschrijft Langerlo en Gent als ‘straatjes zonder einde’.”