Ergert het ook u, beste lezer? Al dat “gewook”, die om-de-oren-slaanderij door Gutmenschen, de besten van de beteren – althans in hun eigen ogen?
De lieden voor wie het volk op te voeden gepeupel is, onmachtig tot eigen doorzicht en inzicht, onbekend met de wetten van de fysica, de geschiedenis, de sociologie, de psychologie en de logica en nog wat van die dingen.
Ze kletsen je allerwegen om de oren, ons, de lieden die hard werken om het leventje van de politiek correcte Wokenaars en dito wereldverbeteraars weliswaar mogelijk te maken, maar die voor het overige verzocht worden er het zwijgen toe te doen als de elite spreekt.
Oh ja: het gaat inderdaad om de censuur in sommige afleveringen van De Kampioenen. Niet bepaald kunst van het allerhoogste niveau, die Kampioenen. Gewoon vermaak voor Jan en Alleman en voor allen die het even hebben gehad met grootdoenerij en nepelegantie. De hoger genoemde dames en heren vinden dat zij, en zij alléén, bepalen waar ik en u, de gewone mens, mee mogen lachen.
Als voorbeeld van arrogantie kan dat tellen. Alsof die werkende mens tot het einde zijner dagen moet opgevoed en begeleid worden, zoals tieners moeten begeleid worden, omdat die werkende mens anders niet tot betamelijk gedrag in staat is. Wat er dan betamelijk is? Dat zullen de Wokenaars en hun medevaandeldragers ons wel vertellen. Zij wéten het namelijk – niet u, ook al hebt u een universitair diploma op zak en bent u door het leven intussen door-en-door ervaren.
En dan was er de genaamde Bart Eeckhout, in het universum van de zelfverklaarde Gutmenschen gekend als hoofdredacteur – of zoiets - van De Morgen. Gloeiend van heilige verontwaardiging haalde hij uit naar een spreker in een of andere tv-uitzending, ergens in juni van dit jaar, die het had over de omvolkingstheorie. Iemand had namelijk gezegd dat volgens hem of haar de proportie van het aantal vreemdelingen (politiek incorrecte uitdrukking, maar het politiek correcte ‘wokevirus’ heeft bij de Dwarsliggers nog steeds geen voet aan de grond) in sommige steden zo hoog is, dat het erop lijkt dat het Vlaamse volk volop vervangen wordt door een allochtoon volk. Zoiets heet: omvolking.
En ja, volgens meester-ethicus Eeckhout màg je zoiets gewoon niet denken – laat staan: zeggen. Het woord omvolking is een smet op… ja, waarop?
En laat de mensen die het vermaledijde woord omvolking in de mond nemen nu eenmaal lui zijn, die na een leven van hard labeur nog altijd niet in een sjiek appartement vier hoog, in één van de betere wijken van de stad kunnen wonen, waar allochtonen een uitzondering zijn. Zij zien bijgevolg wat ze zien. Op de tram, waar de grote meerderheid donker is of tenminste opvallend door de beperktheid van de blankheid (alweer niet politiek correct) en waar zij, na controle van hun kaartje, constateren dat de genoemde allochtonen kennelijk zijn vrijgesteld van elke vorm van kaartjescontrole. Er wordt zelfs gefluisterd dat deze discrepantie, om het woord discriminatie maar eens niet te gebruiken, van ‘ergens boven’ werd opgelegd.
Natuurlijk zullen figuren van het slag van Eeckhout zeggen dat niets is bewezen. Nou ja: niet bewezen betekent toch niet dat je iets niet mag vermoeden? Het bewijs dient toch om het vermoeden hetzij te bevestigen, hetzij te ontkennen?
Maar daar zit de ezel gebonden: de gewone mens, het lid van het modale populus, wordt niet geacht bewijzen te eisen. Hij of zij wordt verondersteld het woord van de Gutmenschen kritiekloos te aanvaarden.
Wie dat niet doet, hoort er dan voortaan ook niet meer bij. Hij of zij behoort dan tot een verwerpelijk soort, waarvan de opvattingen best schroomvol verzwegen worden, zelfs al zijn die het gevolg van wat de lieden van het populus met eigen ogen kunnen constateren, of die anders met gepaste felheid bestreden moeten worden om ze met wortel en tak uit te roeien.
Ik stel voor de zaak even anders te bekijken en wel vanuit het standpunt van de cafétooghanger. Die hanger is, zoals iedereen inmiddels weet, niet bepaald het mensenbeeld dat de wokenaars en hun geestesgenoten als model voor ogen staat. De voorname mens staat daarboven, weet u. Hij heeft het niet met cafétogen want die zijn laag bij de grond en verwerpelijk, zonder cultuur en beschaving en je hoort er dingen die niet zouden mogen gezegd worden. Al heb ik zelf zo het bruine vermoeden dat niet weinig politici overwogen cafétoogbezoek eerder bezien als een middel om stemmen te ronselen… Maar op elke regel bestaan er uitzonderingen: dat moeten zelfs politiek correcte Wokenaars erkennen. Ik zal voorts maar aannemen dat deze laatsten zich nooit of te nimmer tot zulke excessen als cafétooghangerij zullen verlagen…
Er is iets wat politiek correcte Wokenaars niet schijnen te begrijpen. De cafétoog is vanzelfsprekend een plaats om tijdelijk aan de lasten van het leven te ontsnappen. Maar hij is ook nog iets anders: die toog verwekt een hoog gehalte aan sociale warmte. Er worden vriendschappen gesmeed, vriendendiensten geregeld zonder dat daar geld bij komt kijken, er zijn mensen bij elkaar voor wie warme gemeenschap van belang is en die herinneringen ophalen aan leuke of minder leuke tijden en zodoende met elkaar banden smeden. Ze doen daarbij niet alsof, zoals politiek correcte Wokenaars. Aan de cafétoog hou je het namelijk niet lang uit met arrogantie, want je krijgt van de weeromstuit het deksel op de neus. Aan de cafétoog is de gelijkheid verwezenlijkt die politiek correcte Wokenaars zeggen na te streven - behalve natuurlijk voor henzelf, want iemand moet toch de schoolmeester zijn, hetgeen in dit geval vanzelfsprekend géén ongelijkheid impliceert.
En als ik dat allemaal zo bedenk, nu tijdens deze zomerse dagen, dan dringt het tot me door hoe hol het misprijzen voor ‘het’ populisme wel is. Het politiek correcte misprijzen voor het dagelijkse leven van de gewone, werkende mens is niet alleen een kanjer van arrogantie en een uiting van onwelriekende zelfingenomenheid.
Dit soort politiek correcte Wokenaars voert in werkelijkheid een brutale aanval uit op de warmte van het menselijk samenzijn, op de vredigheid van het simpele, ongekunstelde bij elkaar vertoeven. Het is, voor de gelovigen onder ons, onchristelijk.
De blinde hemelbestormers beseffen zelf niet hoe ze bezig zijn met een wereld waarin de fiscus je rekeningen controleert zonder je daarover te informeren. Een wereld waarin de overheid mensen dwingt naar een digitale wereld waarvan de koelheid en de kilte alleen nog overtroffen wordt door de genadeloosheid waarmee de controle via QR-en andere draken voortdurend plaats vindt, zodat we ervan doordrongen worden dat we altijd betrapt kunnen worden. Een wereld waarin de overheid en haar meelopers een voortdurend gevaar vormen.
Hoe zou het toch komen dat “de overheid” bij zovelen argwaan oproept?
De politiek correcte Wokenaars zijn helemaal geen wereldverbeteraars. Het zijn integendeel verwoesters, vernietigers van de menselijkheid, bestrijders van de werkelijke geneugten en van de ware onschuld.
Zij duwen ons naar wat de Duitsers zo mooi kunnen zeggen: de Unheimlichkeit.
