Een lezer van onze Nieuwsbrieven schreef tevergeefs een brief naar enkele redacties. Daarom publiceren wij zijn brief want we weten dat ‘hij vooraan stond in de rij toen ze het verstand hebben uitgedeeld’. Oordeel zelf en vraag u eens af waarom lezers van de traditionele kranten dat niet zouden mogen weten?
Beste Redactie,
Het jongste klimaatrapport van de VN is duidelijk: dit jaar was de uitstoot van CO2 groter dan ooit tevoren, bijzonder onrustwekkend omdat de jongste drie jaar de uitstoot stagneerde. Men besluit hieruit dat indien men niet zeer snel de uitstoot drastisch vermindert, de “Globale Temperature” sterk zal stijgen met de gekende vreselijke gevolgen.
Deze VN-verklaring is een goed voorbeeld van hoe men doelbewust de publieke opinie misleidt. Want het enige dat telt is niet zozeer de jaarlijkse uitstoot als dusdanig, maar de stijging van de CO2 concentratie in de lucht. De op de aarde geproduceerde CO2, waarin de fractie “ menselijke CO2” 4 à 5% bedraagt, wordt namelijk voor het grootste deel opgelost in het water van de oceanen en opgenomen in de biosfeer. Het overschot komt terecht in de lucht om hierin, volgens het klimaatgeloof, het broeikaseffect te veroorzaken.
Sinds het geofysisch jaar 1958 meet men op de vulkaan Mauna Loa op Hawai (3400 meter) de concentratie van CO2 gas in de lucht. De meetresultaten en historische gegevens vindt men gemakkelijk op het internet (Google: Mauna Loa CO2 data). De curve van de jaarlijkse gemiddelde concentraties over de jongste 60 jaar is een vrijwel recht oplopende lijn (zaagtand).
De gebruikte eenheid is de ppm of “parts per million “. In november 2018 is er op Manua Loa gemiddeld 408 ppm C02 gemeten. Omgerekend betekent dit 0,04 % van het totale volume van de aardatmosfeer. In feite is CO2 een “spoorgas" in de lucht!
Bij het begin van de metingen in 1958 was er 315 ppm in de lucht. In 2017 was dit opgelopen tot 407 ppm en dit volgens een jaarlijkse , vrijwel constante, aangroei van 1 à 2,5 ppm of een gemiddelde aangroei van 0,4% per jaar. Met andere woorden : het aandeel van CO2 in de aardse atmosfeer groeit jaarlijks met maximum 0,0003%.
Maar er is iets veel belangrijkers. In dezelfde periode 1958-2018 is namelijk de productie van koolwaterstoffen ( kolen, gas en olie) die voor het grootste deel worden verbrand, gegroeid met een factor 3.68 of een jaarlijkse exponentiele groei van 2.2% ( bron: BP energierapporten). Met ander woorden, er is totaal geen spoor van correlatie tussen enerzijds de uitstoot van koolwaterstoffen en anderzijds de gemeten CO2-waarden in de lucht.
Elk jaar steeg deze steevast met 1à 2,5 ppm, totaal onverschillig of er nu 3,26 miljard ton werd opgestookt, zoals in 1958, of 12 miljard ton ( olie-equivalent) in 2017. Al die dure en ontwrichtende CO2-maatregelen én het gedoe met emissiecontracten van de jongste 30 jaar hebben totaal geen invloed gehad op deze rustige en eigenlijk vrij beperkte stijging .
Gedurende dezelfde periode steeg de “Global Temperature” met 0,8 °C. Deze stijging verliep bovendien volgens een zeer onregelmatig patroon, dat eveneens totaal niet correleert met de vrijwel lineaire CO2-stijging.
Men kan dus met een aan 100% grenzende zekerheid de toekomst voorspellen: na een hoop dure en wereldwijde maatregelen en na het verkwisten van duizenden miljarden dollars zal men vermoedelijk de consumptie van koolwaterstoffen in 2040 met pakweg 50 % hebben verminderd tot 6 miljard ton per jaar. Dit komt overeen met de toestand in het jaar 1988, jaar waarin het CO2-gehalte steeg met 2,2 ppm tot 352 ppm. Het CO2-gehalte zal dan tegen die tijd ongeveer 470 ppm bedragen. Het uiteindelijke resultaat zal dus nihil zijn, want de CO2-concentratie zal rustig verder blijven stijgen zoals gedurende de jongste 60 jaar. De temperatuur zal vermoedelijk nog wat oplopen maar daar hebben we voorlopig het raden naar. Een ding is duidelijk: CO2 heeft hier niets mee te maken.
De systematische ontkenning van deze evidentie is hallucinant. Het is de klassieke olifant in de kamer. Er zijn nog heel wat meer strict wetenschappelijke argumenten tegen het verband tussen CO2 en de opwarming, maar deze is naar mijn mening een van de meest zichtbare en voor de hand liggende.
Een mogelijke verklaring voor de waarnemingen is de volgende : de aarde warmt inderdaad op. Ze heeft dit trouwens het laatste miljoen jaren al een tiental keren gedaan , telkens na de ijstijden. De oceanen warmen natuurlijk ook op. Deze lossen hierdoor een fractie van hun opgeloste CO2 ( Wet van Henry). De voorraad is onbeperkt, de oceanen bevatten namelijk 135.000 miljard ton CO2…
Een bewijs van deze theorie is de “800 year gap”. De gemeten waarden in de ijsboorkernen ( Vostok-project) tonen dat de stijging van de temperatuur meestal 800 jaar voorafgaat aan de stijging van CO2. Indien deze hypothese juist zou blijken, dan is de CO2 stijging het gevolg van de opwarming en niet de oorzaak.
Met vriendelijke groeten,
Ir. Raf Verschueren
Zie artikels over VN
- Boeiende gesprekken aan de koffietafel (1) Rik Van Cauwelaert
- CO2 drijft de banken in de VN-fuik van kapitaalvernietiging
- Corona: opvallende wereldwijde coördinatie?
- De kostprijs van de groene religie
- In de Luwte van het Aflopend Jaar
- Marra-clash
- Nieuwsbrief Nr 82 Pjotr's Dwarsliggers 13 december 2018
- Over het verband tussen twee opvallende politieke gebeurtenissen in 2018
- UNO organisaties zonder toegevoegde waarde
- UNO organisaties zonder toegevoegde waarde - IPCC
- Zomeressay Grasduinend doorheen het Leven
- Zomeressay Grasduinend doorheen het Leven
