Academisch gevormde ecologisten zijn dol op CO2! De fysische wet die waarschijnlijk de breedste invloed op onze omgeving heeft, en vrijwel in alle levenssituaties opduikt is wat ik “de Wet van Aldi” noem.
Ze luidt: Op = Op
Laat U door de schijnbare eenvoud van deze uitdrukking niet om de tuin leiden: dit is moeilijk en wordt dikwijls helemaal niet en nog vaker verkeerd verstaan.
De wet van Aldi is van toepassing op de meest uiteenlopende situaties en dingen: mijn fles Cognac, de benzine in uw tank, de centen op het eind van de maand, het geld in de staatskas en het geduld van de kiezer. Maar zoals reeds opgemerkt: deze samenhangen worden vaak verkeerd of zelfs helemaal niet begrepen. Het geld in de koffers van onze overheid, bij voorbeeld, is al vele jaren op. Toch blijven we beweren dat
Op = x
Waarbij x van alles kan zijn, maar niet Op. Dat schijnt bevestigd te worden door het feit dat we, bij de regelmatige begrotingscontroles, op de overduidelijk lege bodem van onze koffers toch altijd nog iets vinden waarmee we de gaten weer kunnen stoppen. Dat ruikt natuurlijk doordringend naar boerenbedrog. Maar hier komt de moderne technologie ons ter hulp: dat is virtueel geld. Virtueel is ‘in’: Virtual Reality, de grote rage, gesnapt? Dus is alles weer in orde.
De vraag stelt zich nu of daardoor de Wet van Aldi ongeldig is. Eén negatief voorbeeld is daarvoor immers voldoende. Onthouden we hieruit één ding: de wet van Aldi is, vooral in progressieve kringen, niet onomstreden!
Het kan ons dan ook niet verwonderen dat er ook bij de klimaatdiscussie problemen met de Wet van Aldi zijn. Het gaat hier om de kern van het probleem zelf: het broeikaseffect. Dat is een beetje moeilijk. We gaan langzaam.
Broeikaseffect
De aarde ontvangt grote hoeveelheden energie (~ 1 kW/m2) in de vorm van elektromagnetische straling van de zon. Dat is een heel breed spectrum dat zich uitstrekt van γ en Röntgen stralen, via UV (Ultraviolet) licht, een relatief dun schijfje zichtbaar licht, IR (Infrarood: warmte) tot radiogolven. Al die straling gaat vrij ongehinderd door de atmosfeer en treft de aardoppervlakte. Daar wordt ze ofwel gereflecteerd (naar de ruimte toe) of geabsorbeerd. Alle geabsorbeerde straling wordt in warmte omgezet. Warme objecten stralen zelf IR uit, hoe warmer hoe meer intensiteit en hoe lager de gemiddelde golflengte. De warme oppervlakte verwarmt ook de atmosfeer daar boven. Dit systeem zoekt automatisch zelf zijn evenwicht. Als er minder energie in de ruimte terug gestraald wordt dan er binnen komt is er een energie overschot. Dat doet de temperatuur stijgen. Bij hogere temperatuur wordt meer uitgestraald, uiteindelijk richting ruimte. Dus zal de temperatuur maar enkel stijgen tot die twee (input en output) weer gelijk aan elkaar zijn. Maar niet vergeten: alle terug gestraalde energie moet, op weg naar de ruimte, eerst weer door de atmosfeer.
Wat doet nu CO2 ? Voor het grootste deel van het spectrum laat CO2 elektromagnetische straling ongehinderd door. Maar er zijn in het IR enkele banden (intervallen tussen twee golflengten) waar IR straling geabsorbeerd wordt. Bij de inkomende straling speelt dat geen grote rol. Daar de zon zeer heet is wordt maar weinig van haar energie in het IR bereik uitgestraald. Bij de terug gestraalde warmte is dat anders: die komt van duidelijk koelere bronnen en zit dus hoofdzakelijk in het IR.
Als er CO2 in de atmosfeer zit wordt een deel van de door de oppervlakte uitgezonden straling geabsorbeerd in plaats van naar de ruimte uitgestraald. Die geabsorbeerde energie wordt omgezet in warmte. In dit geval wordt de lucht dus direct verwarmd. Dat leidt tot een temperatuurverhoging, die zich ook weer automatisch instelt. Bij verhoogde temperatuur verhoogt ook de uitgezonden stralingsintensiteit, tot het nieuwe evenwicht (nu bij een hogere temperatuur) bereikt is. Zoveel is dood zeker. Het broeikaseffect bestaat, daaraan valt niet te morrelen. De beslissende vraag is natuurlijk: hoe groot is het, hoeveel temperatuursverhoging veroorzaakt een gegeven CO2 concentratie? En daar scheiden zich de geesten.
De naam ‘broeikas’ is goed gekozen. Er zijn namelijk nog andere substanties die hetzelfde doen als CO2, nogal veel zelfs. Daaronder glas. Zo werkt inderdaad een serre, op juist diezelfde manier, door een deel van de warmtestraling niet terug buiten te laten.
De Waspoeder Wet
Dat is ook een wet die heel ons leven, onze maatschappij en onze beslissingen doordringt.
De waspoeder wet zegt: Als iets werkt dan zal meer ervan ook meer uitwerking hebben.
Dat is in de meeste gevallen inderdaad waar. De vraag is nu enkel: hoeveel meer?
Als we ons al ooit met die vraag bezig houden zijn we geneigd te geloven dat dubbel zo veel van iets ook de dubbele werking zal hebben.
Dat dit slechts in heel uitzonderlijke gevallen zo is merken we niet.
Intuïtief hebben we de dus neiging te denken dat meer CO2 ook meer effect zal hebben. Dat is niet verkeerd, maar de vraag blijft ook hier: hoeveel? Wat de absorptie zelf betreft is het probleem volledig beschreven door de wet van Lambert Beer:
Iuit: uitgaande stralingsintensiteit.
Iin : inkomende stralingsintensiteit.
e : extinctie coëfficiënt. (materiaaleigenschap)
d : laagdikte
c : concentratie.
Dat is een negatief exponentieel verband. Dat betekent dat steeds meer substantie steeds minder bijkomend effect zal genereren.
Verdere discussie is dus eigenlijk overbodig.
Dr. Heinz Hug wilde het echt weten. Hij is een wetenschapsman met een leven ervaring in de spectroscopie. Hij heeft dat heel precies nagemeten met de straling in kwestie: golflengte 15 μm in synthetische lucht met 356 ppm CO2. En inderdaad: die straling wordt geabsorbeerd. Na enkele meter is dat volledig gebeurd en er is geen verdere straling bij die golflengte meer te detecteren.
We moeten hier even op een spitsvondigheid ingaan. Wat is volledig? Iuit wordt inderdaad nooit echt nul. Heinz Hug is echter een praktisch mens. Als zijn zeer gevoelige detector niets meer registreert zegt hij “volledig”.
En nu slaat de wet van Aldi toe: op is op, ook voor straling. Als die straling volledig geabsorbeerd is na 5 meter, dan maakt het toch niets meer uit wat er in de volgende 10 kilometer lucht zit, of wel? En als er nu eens 800 ppm CO2 was? Wel, dan was misschien na 3 meter alles op. Zou dat een verschil maken?
Het maakt inderdaad een enorm verschil of er 0 of 200 ppm CO2 in de lucht is; misschien wel 20ºC of meer. Zonder CO2 zou het hier niet uit te houden zijn, maar dan zouden er ook geen planten groeien en dood gaan we dan in ieder geval. Of er echter 200 of 800 ppm CO2 in de lucht zit maakt veel minder uit. Dr. Hug denkt, als gevolg van het Aldi Effect, wel tachtig keer minder dan de klimaatalarmisten zeggen. Dat is dan zo goed als niets…
Momentje! Hoe kan ik nu zoiets beweren. Natuurlijk maakt het een enorm verschil of er 200 of 800 ppm CO2 in de lucht zitten. Weliswaar niet voor de temperatuur, maar voor de plantengroei. De universiteit Göteborg wilde het weten. Ze deden experimenten met coniferen. Hier ziet U het resultaat.
De bordjes die de onderzoeker vast houdt tonen de hoeveelheid bijgevoegd CO2. Spectaculair niet waar? Maar misschien denkt U nu: och, kerstbomen…
ppm CO2
Science 336 (6089): 1671-1672
Hier hebben we een dergelijk experiment voor rijst en seteria viridis. Dat laatste is een wilde grassoort, de voorvader van gierst. Maar rijst is HET basisvoedsel voor meer dan de helft van de mensheid.
Ik vind dat toch wel belangrijk, zeker in een wereld waar nog altijd miljoenen niet voldoende te eten hebben. Ik zou daar toch minstens even veel belang aan hechten als aan ‘gender equality’ of constructieve multiculturaliteit. En als het dan, volgens de wet van Aldi, toch voor het klimaat niet veel uitmaakt, waarom dan niet een beetje meer CO2?
De ‘klimaatgeleerden’ echter hebben het moeilijk met de Wet van Aldi. Ze proberen haar effecten op allerlei avontuurlijke manieren weg te redeneren. Die zijn echter hoogstens weer door ‘maatschappelijke consensus’ en niet wetenschappelijk bewijsbaar. Maar de effecten op de plantengroei kan niemand wegpraten…
Uw dwarsligger
