Björn Lomborg, gastprofessor aan de Copenhagen Business School en klimaatalarmist, neemt bij veel wetenschappelijke problemen mainstream-kritische standpunten in. Trump heeft gelijk!
Trump heeft gelijk: de akkoorden van Parijs zijn niet geschikt om het probleem van de globale opwarming op te lossen. Het gestelde doel van 1,5 graad is met zijn ineffectieve methodes een illusie. Er is een betere weg.
US-President Donald Trump heeft aangekondigd dat Amerika uit het Parijs klimaatakkoord stapt. Dat terwijl de positie van de wetenschap eenduidig is: de klimaatverandering is reëel en voor een groot deel door de mens veroorzaakt. De USA hebben er zich in het Parijs klimaatakkoord toe verbonden meer koolstofdioxide te vermijden dan enig ander land op de wereld. En toen kwam Trump: einde Maart vaardigde de president een decreet uit, dat de milieuvoorschriften van Obama voor elektrische centrales herriep. Met “Clean Power Plan” schafte Trump de belangrijkste maatregel af waarmee de USA de schadelijke CO2-emissie wilden verminderen. Maar zelfs indien dat plan volledig geïmplementeerd ware, had men daardoor slechts een derde van de in het Parijs akkoord beloofde US-doelstellingen bereikt. Zoals ik, in een door experten nagekeken technische publicatie, aan de hand van de klimaatmodellen der Verenigde Naties vastgesteld heb, zou daardoor de temperatuurstijging op het einde van de eeuw nauwelijks 0,013 graad Celcius lager uitgevallen zijn. Zonder Clean Power Plan zullen de US-emissies waarschijnlijk zelfs licht stijgen.
Het Verdrag van Parijs, dat aan de wereld als ultimatieve oplossing voor de klimaatproblemen verkocht wordt, is naar mijn mening een ‚papieren tijger‘: zijn enige legitimatie is dat alle landen beloftes hebben gedaan, maar die beloften moeten niet gedwongen ingelost worden.
Trumps handelen maakt inderdaad duidelijk wat wij al lang weten: de akkoorden van Parijs zijn niet geschikt om het probleem van de globale opwarming op te lossen.
Het Doel van 1,5 Graad Celsius is een illusie
Zelfs indien ieder land zijn beloften – inclusief dat wat Obama toezegde – vervult wordt niet eens begonnen met het bereiken van het veel gehypte onrealistisch doel van het akkoord, namelijk de temperatuurstijging tot 1,5 graad Celcius beperken.
Ook indien ieder land zijn beloften over koolstofdioxide reductie van 2016 tot 2030 zou vervullen, zou de uitstoot, volgens schattingen van de UNO slechts een honderdste dalen van dat wat nodig is om de opwarming onder 2 graad te houden. Zelfs indien deze periode met nog eens 70 jaar tot het jaar 2100 uitgebreid zou worden, zouden deze beloftes volgens mijn onderzoek de temperatuurstijging slechts met 0,17 graad Celcius doen afnemen. Tot soortgelijke bevindingen komen wetenschappers van het Massachusetts Institute of Technology (MIT). 1
De arme Landen hopen op Klimaatgeld
Bovendien hebben veel arme landen de Parijse verdragen vooral ondertekend omdat de rijke landen ze, vanaf 2020, 100 miljard US dollar per jaar als „klimaatondersteuning“ beloofd hebben. In de afgelopen vijf jaar hebben de welstellende naties alleszins slechts een tiende van de per jaar beloofde som ter beschikking gesteld.
Het is slecht een kwestie van tijd vooraleer de belastingbetalers der welstellende landen tegen de rekening die ze daar gepresenteerd krijgen in opstand komen. Dat zal dan als gevolg hebben dat veel ontwikkelingslanden uit heel het proces stappen.
Deze klimaatpolitiek is de voortzetting van een mislukte aanpak waarmee we al tientallen jaren verkwist hebben. Sinds 1998 wordt het Kyoto-Protokol als oplossing voor de klimaatverandering verkocht, ofschoon veel eerlijke analyses aantonen dat het slechts een geringe uitwerking heeft. Desondanks concentreren regeringen, non-profit organisaties en interessegroepen zich erop dat protocol om te zetten, in plaats van naar effectieve oplossingen voor de klimaatverandering te zoeken. Als we het roer niet omgooien zullen we met een eveneens onwerkzaam Parijs akkoord nog eens tientallen jaren verkwisten.
Innovatie bij hernieuwbare Energie is de Sleutel
Het fundamenteel probleem van het verdrag is dat wind- en zonne-energie nog altijd zeer inefficiënt zijn. Voor een minimale vermindering van de CO2 belasting zijn jaarlijks subsidies in de grootteorde van honderden miljarden nodig.
Berekeningen met de beste economische modellen tonen dat de kosten voor alle beloftes van Parijs samen – gedreven door minder groei en hogere energiekosten – vanaf 2030 wereldwijd zouden oplopen tot één a twee biljoen dollar.
We zouden ons, in de plaats daarvan, beter concentreren op innovaties die de prijs van hernieuwbare energieën onder die van fossiele energiedragers drukken. Dat zou een veel effectiever antwoord op de klimaatverandering geven en de temperatuurstijging sneller begrenzen.
Een team van Nobelprijs laureaten stelde in het kader van een klimaatproject bij ‚Copenhagen Consensus‘ vast dat het op lange termijn het beste zou zijn indien de politiek de middelen voor wereldwijd onderzoek en ontwikkeling van propere energie drastisch verhoogde.
Bill Gates is op de juiste Weg
Gelukkig heeft een door Bill Gates geleid initiatief al een verdubbeling tot 30 miljard dollar toegezegd. Maar onze onderzoekers hebben aangetoond dat we nog ambitieuzer moeten zijn. De uitgaven moeten om het zesvoud verhoogd worden, zodat ze minstens 100 miljard dollar per jaar bereiken.
Trump heeft zich gedurende de verkiezingscampagne ingezet voor een massieve stijging van de infrastructuur uitgaven. Daar hij besparingen bij de milieuagentschappen voorstelde bestaat de hoop dat meer geld naar onderzoek en ontwikkeling van nieuwe technologie zal vloeien.
De klimaatwetenschap kan niet geïgnoreerd worden: de globale opwarming is een uitdaging die een antwoord eist. Maar een verdrag met loze beloftes is geen antwoord.
Nota van de vertaler:
1 Bij deze studie werden de klimaatmodellen van de Verenigde Naties (IPCC) als basis gebruikt, ongeacht de zeer ernstige vraagtekens bij de deugdelijkheid van de met deze modellen gemaakte prognoses. Dit vertegenwoordigt dus een ‘best case’.
