Wallstreet Journal, 3 oktober 2017: Postmodernistisch links is niet alleen intolerant tegenover andersdenkenden. Het is intolerant tegenover de wetenschap zelf. Wie had dat kunnen denken?
Als Amerika in tweeën zou splijten, zou de linkerzijde het beheer verwerven over de Nationale Voetballiga. En rechts zou zonder discussie de hoede krijgen over de wetenschap.
Op de campussen van de universiteiten en hogescholen speelt zich een revolutie af. Ze is erop gericht individuen met ideeën die onfris geacht worden, uit het circuit te halen. In werkelijkheid gaat het hier om een machtsgreep door marginale extreem-linkse groepen. Op de Evergreen Staatshogeschool, waar ik 15 jaar lang doceerde, werd deze revolutie door de radicalen met openlijke trots en bewust op de televisie gebracht. Opvattingen die niet in overeenstemming zijn met het geldende dogma worden niet getolereerd. Wie protesteert, wordt overschreeuwd, opgejaagd, aangevallen en zelfs geslagen. Wat dit dogma inhoudt? Dat alle blanken racisten zijn en dat het betwisten van politieke beslissingen die “gelijkheid” op het oog hebben op zich een teken van blanke suprematie is.
Dit soort uitbarstingen van onverdraagzaamheid doet zich over heel Amerika voor.
Het ontgaat velen buiten de academische wereld dat deze revolutie neerkomt op een aanval op de basiswaarden van de Verlichting: ratio, onderzoek en aanvaarding van meningsverschillen. De extremisten van de linkerzijde jagen de wetenschap zelf op. Wetenschap zoekt immers naar de waarheid en die is niet altijd “correct”.
Links heeft zich lange tijd gekeerd tegen wie klimaatverandering ontkent of de evolutie betwijfelt, om daardoor te demonstreren dat zij wetenschap van fundamentele betekenis acht. Steeds minder kan men dit nog volhouden.
De strijd aan onze campussen - maar steeds meer ook in K-12 scholen (cyclus primair + secundair samen 12 jaar), in slaapkamers, op meetings en gewoon op straat- wordt voorgesteld als een strijd voor onbeperkte gelijkheid. Maar dat is bedrog. Niet dat er geen terechte grieven zouden bestaan. Er bestaat discriminatie tussen groepen van mensen. Die zijn het gevolg van historische doch ook van hedendaagse factoren en ze zijn eervol noch aanvaardbaar. Deze achterstellingen moeten verdwijnen.
Doch wat er werkelijk gaande is in allerlei instellingen over het hele land is een heuse cultuuroorlog tussen wetenschap en postmodernisme. Extreem links heeft zich vastgebeten in een wel heel simplistische fictie.
Het postmodernisme, en zeker zijn geesteskind, namelijk de kritische ras-theorie, heeft wetenschappelijke gestrengheid vervangen door “levenservaring” als de voornaamste bron van kennis. De objectieve realiteit zelf krijgt nauwelijks aandacht. De wetenschap heeft al heel lang ingezien dat observatie nooit perfect objectief kan zijn. Daarom ontwikkelde de wetenschap een gereedschapskist om essentiële informatie van ruis te onderscheiden. Wetenschappers zijn gewend aan het produceren van hele lijsten van alternatieve hypotheses, waaruit controleerbare en meetbare voorspellingen kunnen voortkomen. Wetenschappers doen er alles aan om de ideeën die hen dierbaar zijn kritisch te evalueren.
Wetenschap is niet perfect. Ze ontwikkelt zich traag maar methodisch en ze maakt fouten. Maar deze aanpak werkt. Ze ligt aan de basis van onze microchips, onze vliegtuigen en onze straatverlichting: ziedaar de bewijzen.
Tijdens een meeting met het bestuur van Evergreen in mei van dit jaar eisten protesteerders voor het oog van de camera dat voorzitter Georges Bridges voornamelijk de STEM-faculteit (Science, Technology, Engineering, Mathematics) zou aanpakken. Ze eisten een heuse training tegen het “vooringenomen denken”, met het argument dat wetenschappers met name vatbaar zouden zijn voor racisme. Zij komen tot deze overtuiging omdat wetenschappers bij de behandeling van menselijke aangelegenheden hardnekkig termen zoals “genetisch” en “fenotypisch” blijven hanteren. De heer Bridges verklaarde: “waar we naartoe werken is mensen aandacht te doen krijgen, te trainen en wie halsstarrig blijft te sanctioneren.”
Hoewel de beweging voor gelijkheid heel positief oogt, is zij in werkelijkheid een sociale ziekte, een auto-immuunziekte binnen de campussen. Diensten die de diversiteit beogen, worden geacht fanatisme en tormenten doeltreffend aan te pakken. Maar nu worden die diensten ingezet om iedereen die van mening verschilt te bestrijden. De aanval op STEM is geen toeval. Als wetenschappers het zwijgen kan worden opgelegd, kunnen theorieën worden verkondigd los van elke eis tot wetenschappelijke evidentie. Vorige maand deelde Evergreen twee van haar wetenschappers, mijn echtgenoot Bret Weinstein en mezelf, mee dat zij niet langer gewenst waren, ondanks onze goede reputatie ten aanzien van de studenten, wier belangen men beweert te behartigen.
Eerst kwamen de biologen aan de beurt….
In het verleden werd de wetenschap wel eens misbruikt om wreedheden te verantwoorden en om nalatige passiviteit te verdedigen. Maar het vermengen van wetenschap met het misbruik ervan is een favoriete vorm van redekunstig geknoei van linkse extremisten. Het is een slimme truk, doch verre van logisch.
Wetenschap schept de ruimte die nodig is voor het vrijelijk uitwissen van ideeën, voor het ontdekken en voor de vooruitgang. Wat heeft het postmodernisme al gepresteerd voor deze idealen?
