Een ervaren Vlaamse energiespecialist uit ons netwerk stuurde een korte tekst over de klimaatknop en het dreigend tekort aan water.
Periodes van droogte en regen komen nu eenmaal voor in de geschiedenis. Ze worden gecatalogeerd in diverse klassen: droog, heel droog, extreem droog etc...idem voor regen etc.
Statistisch is het globale voorkomen niet noemenswaardig gewijzigd in de weersstatistieken, maw de frequentie van voorkomen van “droogte” of de frequentie van voorkomen van “extreme droogte” (die verschillend zijn, vermits een “extreme droogte” globaal minder vaak voorkomt dan “gewone droogte”) zijn niet gewijzigd, en ook niet indien uitgedrukt in percentage landoppervlak dat er wereldwijd mee te kampen heeft.
Natuurlijk kan de geografische zone waarin één of ander voorkomt wel wat wijzigen, aangezien het klimaat nu eenmaal voortdurend wijzigt en we vandaag bovendien te maken hebben met een grotere amplitude van de straalstroom waardoor op de ene westerlengte warmte van dieper in de woestijn doordringt tot hogere noorderbreedtes en op andere westerlengtes koude van hogere noorderbreedtes dieper naar het zuiden kan doordringen.
Mogelijk een overgangsperiode van een lichte klimaatopwarming van de voorbij decennia naar een afkoeling de komende decennia? Who knows...
Althans indien Zharkova’s theorie klopt over het Grote Zonneminimum dat eraan komt. In elk geval is het wél al zo dat de amplitude (aantal zonnevlekken en magneetveld) van de (gewone) zonnecyli (11 jarige cylus, of 22 jaar als men de polariteitswissel van de zon in rekening neemt) sinds de cyli 22, 23, 24 en 25 steeds is afgenomen en het zonne-magnetisch veld tot een absoluut minimum aan het komen is, wat zijn impact dan weer heeft op de kosmische straling (méér kosmische straling die kan binnendringen in de atmosfeer door minder magnetische zonne-afscherming) en dus méér wolkenvorming globaal over de aarde. Hoe die wolken verdeeld zijn over de aarde is dan weer een andere zaak, men meet immers het “globale” wolkendek (percentage bewolkt oppervlak) via satelliet.
Met CO2 heeft het wat mij betreft niets te maken, géén millimeter. Wanbeleid is er anderzijds wel in overvloed, lijkt mij.
Het kan ook anders
Israel dat vroeger ook te maken had met waterproblemen (herinner je de oorlogen om de Golanhoogte voor watervoorraden) weet beter dan welk ander ontwikkeld land wat droogte kan betekenen voor de landbouw. Ze hebben het ginder ook allemaal doorgemaakt destijds, van TV spotjes op de Israëlische TV om een spaardouchekop te gebruiken, tot gesofisticeerde druppel-irrigatiesystemen in de landbouwbodem om verdamping van sproeiwater te vermijden in een woestijnklimaat.
Tot ze de knop technologisch hebben omgedraaid en massaal water zijn beginnen te ontzilten en het waterprobleem volledig van de baan hebben geholpen. Er is water zat en als je geld en energie slim gebruikt- niet zoals nu door enkel uit te geven aan “fancy” methodes van groene energieopwekking – kan je vb. ook toestellen zetten om ontzilting te doen op een industriële schaal-.
Italië moet eens op bezoek naar Israel ipv te zeuren dat ze Europees geld nodig hebben. We weten hoe dat soort handeltjes vaak wordt gespeeld.
Laat Europa investeren vb. in ontziltingstechnologie voor die landen in Europa die dat nodig hebben om hun landbouw te kunnen instandhouden, om voedsel te produceren voor landen waar minder landbouw mogelijk is in verhouding tot de behoeften of mogelijkheden.
Landbouw verdient ondersteuning via technologie die de landbouwactiviteit kan in stand houden, géén uitkoopgeld om landbouwactiviteiten stop te zetten.
Als we na de uitverkoop van onze industrie aan China ook hetzelfde doen met ons voedsel, dan zijn we niet goed bezig. Italiaanse gepelde tomaten in blik komen vandaag immers blijkbaar ook al uit China.
Die vaten gepelde tomaten worden in Italië herverpakt in blik en er mag van Europa een etiket op: “Made in Italy”. “Boerenbedrog” dus, letterlijk.
Dus, naar mijn bescheiden mening, komt de droogte van de natuur, namelijk omdat het klimaat zijn zin doet. Het wanbeleid zit in de manier waarop we daarop reageren.
“Adaptatie” heet dat tegenwoordig, “mitigatie” daartegen is de illusie het klimaat te kunnen regelen met de CO2-knop. Kinderlijk eenvoudig. Zoals het “geld dat uit de muur komt” of de “stroom uit het stopcontact”. Het algorithme voor die CO2-regelknop staat echter niet op punt, en dat zal ook nooit kunnen gezien de complexiteit van de werking van het klimaat.
Als men de landbouw en Italiaanse rijstteelt (die veel water nodig heeft, voor de “risotto” weet je wel, die in de Po-vlakte werd geïntroduceerd in 1400) wil in stand houden ook in periodes van droogte -waarvan niemand weet of, en hoelang, die zal duren, en of dat volgend jaar opnieuw het geval zal zijn-, dan moet men misschien al een beetje investeren in ontzilting. Die nood zal zich hoedanook opdringen omdat overal de grondwaterniveaus dalen omdat er steeds meer water wordt opgepompt voor allerlei noden die te maken hebben met de behoeften van de mens om welvaart te creëren.
Van koelwater in krachtcentrales of industrie, spoelwater voor groenten of irrigatie of wat dan ook.
Politici leuteren liever over het klimaat dan te investeren in de betaalbaarheid van alle basisnutsvoorzieningen waarop een welvarende maatschappij kan draaien: brandstof, energie, elektriciteit, water.
PS: precies twee jaar geleden (toevallig zelfs “dag op dag”) heb ik een stukje geschreven over de problematiek van droogte omdat ik toen een pleidooi hield voor ontzilting aan de Belgische kust (waar inmiddels aan gewerkt wordt via enkele projecten voor Reverse Osmose). Vlaanderen importeert immers (zoet)water voor de Belgische kust vanuit Nederland en de Ardennen...
