Vijf Dwarsliggers, Marc, schooldirecteur - Jaak, psycholoog - Peter Paul, bestuursdeskundige - Eric, Dr in de toegepaste wetenschappen en Pjotr bieden U hun dwarse wensen aan voor 2023

Waarde Lezers,

U kent allemaal Don Quichotte en Martin Luther. De eerste vocht tegen windmolens, de tweede voor zijn geloof. Luthers bronzen schoenen staan in Worms en tijdens een bezoek stapte ik in zijn grote schoenen en prevelde zijn woorden: Hier stehe Ich, Ich kann nicht anders. (Hij verwachtte de doodstraf). Het was een ingetogen, vreemd moment, een bijzondere ervaring.

Dwarsliggers hebben hun elk eigen visie en dat maakt onze samenwerking zo interessant. Onze discussies ‘Onder Dwarsliggers’ zijn echt verrijkend en dat is meteen de voornaamste reden waarom we bijdragen blijven schrijven. Informatie brengen die u doet nadenken!

Lees even onze nieuwjaarswensen.

Bovenal, laat uw naaste omgeving een intellectuele vrijhaven zijn en een warm nest

 

§§§§§§§§§§§§§§

 

Wat te wensen voor 2023? Als ik het onderwijs bekijk en in het bijzonder het secundair onderwijs dan heb ik maar één wens voor 2023 namelijk stabiliteit. Het onderwijs is net zoals de burgers en bedrijven onderworpen aan de hoge evolutiesnelheid van de (digitale) technologie. Leerkrachten en docenten moeten zich niet enkel inhoudelijk snel aanpassen maar ook didactisch: "wat twintig jaar geleden misschien nog goed was, is dit nu niet meer" wordt eigenlijk vervangen door "wat vorig jaar misschien nog goed was, is dit nu niet meer". Onze leerkrachten en docenten doen hun uiterste best om de leerwereld van de studenten in overeenstemming te brengen met hun leefwereld zodat de kennis, vaardigheden en attitudes die onze jongeren in deze wereld nodig hebben, ook in de juiste context kunnen overgebracht worden. 

Ik vraag daarom aan de beleidsmensen en vooral de koepels die meer met hun marktaandeel dan met de leerlingen en hun leerkrachten bezig zijn, om stabiliteit voor het onderwijzend personeel. 

We spreken nu over de “nieuwe” nieuwe eindtermen in het secundair onderwijs omdat de “oude” nieuwe eindtermen zijn afgeschaft, eindtermen die al zo vaag waren en dus alle vrijheid van invulling ervan door de leerkrachten gaven. Maar iemand moest per se laten zien dat hij het grootste marktaandeel heeft, en iedereen weet het nu, en al zeker diegenen die het onderwijs ontvluchten of er zelfs niet meer aan willen beginnen, en dan maar klagen dat er een lerarentekort is.

Marc, Dwarsligger en schooldirecteur

-----------

Een briefje aan Alexander en ook een beetje aan Ursula en anderen

Beste Alex,

Ik heb je zien zitten in dat immense halfrond van het door sommigen zo bewonderde Europees parlement.

Je zat daar, ietwat gemakkelijk doorgezakt. Het was je duidelijk aan te zien: je voelde je waarlijk thuis in dat gezelschap. Op je gezicht een beate glimlach, een haastige zwijmeling van intense gelukzaligheid. Alsof het dit soort gremia is waarvan je droomt.

Dromen mag, Alex. Dromen is zelfs gezond zegt de psycholoog. Waarover je droomt mag je bovendien zelf kiezen. Dat is een groot voorrecht weet je, want de meeste mensen kunnen dezer dagen zelfs niet eens kiezen wat ze zullen eten of de thermostaat op een aangename temperatuur zetten. Met al die energie- en andere prijzen die de spreekwoordelijke pan uit swingen, weet je? Laat staan dat ze vrij kunnen dromen. Jij leeft in een luxepositie: jij kunt wél kiezen. Niet alleen wat je droomt, maar wat je eet, drinkt of lief hebt. Vrij en zonder veel zorgen. Zoals het een liberaal voorman past.

Voorman. Want je bent een voornaam mens. Dat is meteen te merken aan je houding. Die is zelfbewust, ferm en een beetje hautain – als het me toegestaan is dat toch even  te zeggen. Niet dat ik er me aan stoor, aan die Hautaine houding van jou, maar je moet beseffen Alex: sommige mensen doen dat wel.

Kijk: je bent een voorman en dan mag je je enige vrijpostigheid permitteren.

Maar toen je in die gemakkelijke zetel van dat Europees parlement zo hard je best zat te doen om voor te wenden alsof je aandachtig naar de sprekers luisterde, toen vond ik je gedrag niet helemaal gepast.

Aan het woord was namelijk een Pools hoogleraar. Ik ken hem niet. Zijn Engels was net genoeg verstaanbaar, zodat je kon opmaken dat hij de EU niet democratisch vond en niet ten dienste staand van de volken en de mensen. Maar kennelijk had jij hem beter begrepen dan ik. Dat was je duidelijk aan te zien: je keek de man vermanend aan, alsof je hem wilde zeggen dat zulke dingen niet behoren gezegd te worden.

Kijk Alex, dat is nu net iets wat ik niet van je verwacht had. Je doet zo vaak je uiterste best om je langs je vriendelijkste – of moet ik zeggen: meest sociale? – kant te laten zien. En meestal lukt je dat nog ook. Maar daar, op dat eigenste ogenblik in dat Heilige der Heiligen, daar liet je je even gaan…

Maar het is je vergeven, beste Alex.

Wie een mens beoordeelt moet altijd goed letten op de omstandigheden. Rechters doen dat ook als ze een jonge deugniet wat milder straffen, omdat hij een moeilijke jeugd heeft doorgemaakt. Dat geldt ipso facto voor het milieu waar je je bevond.

Je zat daar immers in de hoogst eervolle nabijheid van Frau von der Leyen, “president of the European Commission”. En sinds haar uitspraken over de vernietiging van Rusland als grote natie ook gekend als Ursula De Verschrikkelijke.

Zo’n nabijheid moet werken als de Steen van Mekka: bedwelmend. Frau Ursula’s nabijheid werkt verdovend. In haar zijn onmetelijke Europese machten verpersoonlijkt. En meer nog dan bij jou het geval is, straalt de machtige blondine van Europa voornaamheid en grootsheid uit.

Gewone lieden horen daarbij passende nederigheid te tonen, maar heren van jouw stand  mogen zich best goed voelen in het aura van deze machtige dame. Soort zoekt soort, zegt het plebs.

Weet je wat ik nou vreemd vind, Alex?

Dat niet één lid van onze talrijke schare van persjongens en -meisjes dit tafereel blijkt gezien te hebben. En als ze het gezien hebben, dan hebben ze op een schandelijke wijze de kans gemist om jou, in het gezelschap van de grote dame, in de volheid van de werkelijkheid aan het volk te tonen.

Dat verwijt ik de genoemde schare.

Wanneer in Peru een grote massa betogers het leger verjaagt of in Praag 80 000 mensen vrijheid eisen en in München hetzelfde gebeurt, net zoals op andere plaatsen in de wereld, dan had ik daar toch graag iets meer over vernomen.

Natuurlijk heeft iedereen andere prioriteiten en ook nieuwsjongens en dito meisjes zijn maar mensen en bovendien: mensen is misselijk - of hoe zegt men dat ook alweer? Maar dat de schare daar nog eens bovenop jouw weliswaar zwijgend optreden in de heerlijke nabijheid van Frau Ursula domweg heeft doodgezwegen: dat gaat me te ver.

Maar wees gerust Alex: eens komt het moment waarop jezelf op een troon zult zetelen. Niet als Frau Ursula, hoewel een mens nooit weet met dat gendergedoe van tegenwoordig, maar alleszins in de dichte omgeving van het Ultimum Maximum. Veel dichter dan vandaag het geval is.

Dit moet jou bij het begin van dit nieuwe jaar een goed gevoel geven.

Mijn wensen vergezellen mijn groeten…

Jaak, Dwarsligger en psycholoog

----------------

Geachte dwarse Lezers en Lezeressen,

Een nieuw tijdperk wacht ons. Een tijdperk waarin de ouderwetse kolenkit en kolenkachels, petroleumlampen, knijpkatten, zaklantaarns en kaarsen ons nog goede diensten zullen bewijzen. Ik voorzie ook dat horden het weer op een breien van warme truien zullen gaan zetten en dat juist nu we het niet kunnen gebruiken we weer op ijskoude en lange winters kunnen gaan rekenen.

Waren we niet een beetje teveel gewend geraakt aan het feit dat we elke dag over stroom en verwarming konden beschikken? Dat onze landen er netjes aangeharkt bij lagen, dat honger en armoede tot het verleden behoorden? Hadden we niet ook eigenlijk teveel van onze kennis en vaardigheden uitbesteed aan landen die het niet zo nauw namen met de waarde van mensen, de natuur en een terughoudende overheid? Dat doet me vragen wat we zelf nog weten en kunnen.

Vroeger – “.. toen de lucht nog schoon en seks nog vies was..” aldus Kees van Kooten en Wim de Bie – konden we nog kaartlezen. Naast vader in de Renault 4, de auto vol van de rook van zijn Caballero’s zonder filter, moeders en de kleintjes op de achterbank en papa door de drukte van de Periférique van Parijs loodsen. Wat een avontuur was dat! Met een gangetje van net geen honderd kilometer per uur in één dag door naar Argelès-sur-Mer. Wie, die nu een auto bezit die van alle gemakken is voorzien, zou dat nog kunnen zonder een hernia en burnout op te lopen?

De jaren ’60 en ’70 waren minder comfortabel, maar was het ook niet veel hartelijker? En waren we niet sneller tevreden met minder? Ik weet nog dat ik mijn eerste, échte Zwitserse zakmes kreeg. Verguld was ik ermee: eindelijk kon ik de naam van mijn buurmeisje in een boom kerven! Wie zijn kinderen vandaag niet op een spelcomputer trakteert en met zo’n ‘armetierig’ kleinood aankomt, zal misprijzen oogsten. Want het avontuur is niet buiten, maar in onze vertrouwde omgeving, geprojecteerd op een beeldscherm.

Ondanks zorgen om ouderen, zieken en de oorlogsslachtoffers in Oekraïne hoop ik ergens juist op stroomuitval en ontbering zodat we onze vindingrijkheid en onze gemeenschapszin erdoor hervinden. Dat we ook flinker worden en ons minder beklagen om gekrenkte gevoelens of identiteit of dat we zo graag gelijk willen hebben. Als we in hetzelfde schuitje zitten, zouden onze nobeler instincten misschien kunnen zegevieren. Laten we van de nood een deugd maken en warm worden van het vooruitzicht.

Zo niet, reken dan met Driekoningen er niet op dat de Wijzen uit het Oosten komen. Van daaruit waait slechts Siberische kou. Evenmin komen ze uit het Westen, want daar verkoopt men ons te graag nieuwe afhankelijkheid. We moeten het zelf doen, met elkaar! Dat wens ik ons allen toe voor 2023. Dat we elkaar hervinden.

Peter Paul, Dwarsligger en bestuursdeskundige

----

Beste lezer

De democratie behoort in het Westen tot de beste bestuursvorm met maximale ontplooiing voor het individu, is zelfcorrigerend, snel, efficiënt en doeltreffend, het is een bottom up structuur die enkel een kleine overheid nodig heeft voor het regulerend kader vooral om machtsmisbruik te beletten. 2022 was het jaar dat de democratie nog verder in de verdrukking kwam door overdreven overheidsinmenging tot en met het individu en de werkvloer, mogelijk gemaakt door exploiteren van angst door top down machtige structuren zoals VN, WHO, EU en haar deelnemende landen. Deze elitaire structuren zijn enkel geïnteresseerd in macht en zelfbehoud. Waar in een democratie de kleine overheid ten dienste staat van de burger, staat de burger momenteel ten dienste van een elitaire mega-overheid die alle ruimte voor de burger steeds verder inperkt en intussen haar kerntaken zoals onderwijs, gezondheidszorg, energie, rechtszekerheid, veiligheid…  verwaarloost. Een omgekeerde wereld.

Dankzij een immer stijgende subsidiering koopt de overheid haar macht van drukkingsgroepen, Ngo’s en lobbyisten waardoor een “dictatuur van de minderheden is ontstaan”. Een verwaande overheid die denkt dat haar wetten in staat zijn de natuurwetten en economische wetmatigheden te vernietigen waarbij inhoud (kennis) door procedures kan vervangen worden. Enkel drie kerntaken die het zwaar te verduren hebben worden hier toegelicht om het punt te maken.   

Ons onderwijs kijkt aan tegen exploderende kosten en dalende prestaties zoals blijkt uit de steeds maar slechter wordende Pisa ranking. Recent bleek dat meer dan de helft van de leerlingen in het tweede jaar secundair niet eens de omtrek en oppervlakte van een rechthoek kunnen berekenen, maar “woke” en klimaat angstopwekking zijn nadrukkelijk in het leerprogramma ingevoerd terwijl de motivatie voor STEM daalt. Maar het gaat veel verder, universiteiten beperken steeds meer het vrije denken en open debat, wetenschapsprofessoren begrijpen steeds minder de natuurwetten die ze onderwijzen en TUD in Nederland haalde de veel bekeken lezing van de geoloog em. Prof. Kroonenberg offline, censuur op haar eigen professoren.

Wat in de VS  aan prestige-universiteiten gebeurt is hallucinant, Yale bijvoorbeeld heeft nagenoeg even veel vet betaald personeel als cursisten en aan de meeste top(?) universiteiten slaat ”woke” hard toe, vooral de blanke mannelijke studenten zijn een minderheid geworden met een terugval van 71% en worden niet meer toegelaten ondanks geslaagde proeven, deze knappe koppen zoeken andere oorden op met een braindrain als gevolg. Kortgeleden was het nog anders. Hun plaatsen worden als” genoegdoening” aan minderheden toegewezen ook al halen die de toelatingsproef niet. Meer zelf nu eisen die groepen het automatisch verkrijgen van het diploma.

Zorginstellingen merken al de eerste tekenen van dalende kwaliteit, maar ook het bedrijfsleven begint te twijfelen aan de waarde van de diploma’s, en dat voor een kennismaatschappij!  Wetenschappelijke publicaties worden steeds waardelozer, validering en reproductie, essentieel voor de kwaliteitsborging wordt zeldzaam. Het wordt hilarisch als een Canadese medische publicatie aantoont dat niet gevaccineerde personen meer ongevallen veroorzaken en de media haalt. Over de echte oorzaak, het verbod voor niet gevaccineerde op openbaar vervoer inclusief vliegtuig rept de auteur geen woord. Het inwisselen van causaliteit door correlatie wordt schering en inslag en niemand maalt over deze blunders. 

Gezondheidszorg zit ondanks de steeds stijgende cashflow in de meeste westerse landen in het slop met een daling van de gemiddelde levensverwachting. De preventieve zorg die tot recent voor stijgende levensverwachting, welvaart en dalende kosten zorgde, is in een niet functionerende dure bureaucratie met procedures en regels gestikt.

Momenteel zijn in Belgische ziekenhuisopnamestops van één jaar van kracht, ook dat haalt de MSM niet. Het feit dat onze minister nu ziekenhuizen wil ontlasten door verschuiven naar ambulante zorg, zonder middelen over te hevelen vanuit de bureaucratie naar de werkvloer, toont aan dat hij het niet begrepen heeft. Engelse toestanden liggen in het verschiet. In de VS wordt het eveneens dramatisch waar volgens de laatste cijfers de gemiddelde levensduur voor de meeste leeftijdscategorieën met twee jaar gedaald is, een tendens ingezet nog voor covid.

Ook de EU-energievoorziening loopt spaak door roekloosheid en gebrek aan kennis bij de beleidsmakers. Voor de EU “Green deal” dreigt de catastrofe nu ook de laatste pijler bedreigd is. Houtverbranding was essentieel omdat deze als CO2 neutraal bestempeld wordt en daardoor voor veel landen essentieel is voor de basislast en back up in 2050, waarbij gas verbranden dan verboden is. Als hout dan net als kernenergie geweerd blijft gaat het licht uit wegens gebrek aan basiscapaciteit.

De zwendel en maffiapraktijken in de pelletwereld die in de hand gewerkt worden door de subsidiestromen, en waarbij niet enkel houtafval maar vooral bruikbare bomen vernietigd worden, zorgt ervoor dat de burger tweemaal betaalt: duurdere pellet én duurder gezaagd hout. Voor veel landen is wordt het uiterst moeilijk  om in de toekomst belastinggeld daarvoor aan te wenden. Dan verdwijnt de laatste pijler onder Timmermans “green Deal” plan. Australië heeft als eerste op 15 dec 2022 de wetgeving teruggeschroefd en Nederland had al een ban gezet op nieuwe vergunningen en heeft recent beslist ook uitbreidingen niet te subsidiëren, er is tevens een groeiende EU-lobby tegen pellet verbranding voor stroom. Het zou wel even letterlijk en figuurlijk warm kunnen worden in het EU-parlement.

Eric, Dwarsligger en Dr. in de toegepaste wetenschappen

----------

Waarde Lezers,

Mijn grootste wens/hoop is dat steeds méér mensen durven de beperkingen van het politiek-correcte denken overstijgen.

 

Van de politici op alle niveaus hoop ik dat ze inzien dat intellectuele meeloperij afbreuk doet aan hun geloofwaardigheid. Wens ik ze de moed toe om de waan van de dag te relativeren en hoop dat hoogstaand en niet vooraanstaand hét criterium wordt van hun optreden.

Aan alle beleidsverantwoordelijken: Kom in opstand tegen de verdwazing, en hou u verre van misleiding en ideologisch activisme. Laat mij met een voorbeeld tonen hoe u uw eigen reputatie van ‘ernstige’ politicus ondermijnt:

 

 

Op bovenstaande foto’s ziet u links William D. Nordhaus, Economist die met Paul Romer in 2018 de Nobelprijs voor economie ontving voor zijn bijdrage over de economische langetermijngroei in relatie met de klimaatverandering.

Wie denkt u zal een ernstig politicus uitnodigen om het Europese parlement toe te spreken? Nordhaus of Thunberg? Het antwoord zal u niet verbazen: Het werd Thunberg.

De reden daarvoor was zijn toespraak tijdens de uitreiking van de Nobelprijs. Daarin verwees hij naar zijn studie over de kostprijs van enerzijds de opwarming (met 2,15 – 2,5 – 3 – 3,75 of 4,1°) en anderzijds de kostprijs van de klimaatpolitiek voor elk van deze opwarmingswaarden.

Zijn conclusie was dat de optimale keuze lag bij maatregelen om de opwarming te beperken tot 3,75°.

Dat er sinds zijn toespraak niets meer vernomen werd van deze Nobelprijswinnaar, zal u wel niet verbazen.

Bedenk echter dat uw politieke keuze voor een onwetende schoolspijbelaar blijk gaf van intellectuele armoede. Dat zelfs internationale organisaties als de VN zichzelf lieten belachelijk maken door een kind -”shame on you” -  maakt het alleen maar erger.

Mijn grote wens voor de nieuwsredacties is dat ze de moed hebben om bij de vragen die ik stelde in mijn analyse van 2022 ‘In de Luwte van het Aflopend jaar” op zijn minst even stil te staan en zich vanaf 2023 NIET meer beperken tot het volgen van een eenzijdig narratief. De belangrijkste vraag herhaal ik daarom nog eens:

Met welk recht beslissen de redacties wat de modale burger moet weten en wat hij niet mag weten?

Een voorbeeld: Onlangs lanceerde de krant De Standaard een oproep om op een beschaafde manier met elkaar in debat te gaan. Hoog tijd zou je denken, nadat ze al jaren eenzijdig berichten en daarbij elke andersdenkende stem blijvend negeren, en hun opiniebijdragen vooral reserveren voor één ideologische strekking. Het hypocriete gehalte van deze zuiver marketingslogan is onmiskenbaar.

DS zou kunnen beginnen met geoloog Salomon Kroonenberg en andere academische gevormde critici opnieuw aan het woord te laten over de klimaatopwarming en dat  zonder een inleiding als deze: “De sceptici, of ‘negationisten' zoals ze in kringen van klimatologen worden genoemd, worden stilaan vreemde eenzaten. Op hun beurt met uitsterven bedreigd.” Auteur Ann-Sofie Dekeyser, 9 juni 2012

 

Blijf vooral nieuwsgierig!

Pjotr, Dwarsligger

12 januari 2023