De corona-politiek van de westerse regeringen begint, voor wie niet nader kijkt, eerder op een soap te gelijken. Versoepelen, verstrengen, versoepelen, verstrengen.. .. Wie nader toekijkt ontsnapt niet aan het wrange gevoel dat het uit is met de burgerlijke vrijheden. Dat gaat ver.
Zogenaamd zijn er inmiddels tenminste 4 vaccins op de markt. Er bestaat nogal wat onduidelijkheid en bijgevolg ook bezorgdheid over de aard van die vaccins. Er zijn namelijk vaccins die tot de zogeheten nieuwe generatie vaccins behoren. Ze wijken af van de traditionele vaccins. Deze laatste maken gebruik van dood of verzwakt viraal materiaal, om het lichaam te ‘foppen’. Dat lichaam begint dan vervolgens met de productie van antistoffen. Het Covid-vaccin van Johnson is hier een voorbeeld van, al werd het genoom van het betrokken fopvirus wel eerst gemanipuleerd.
De nieuwe technieken evenwel brengen alleen viraal genetisch materiaal in, in dit geval dat van SARS-Cov-2. Dat ingespoten genetisch materiaal zet onze eigen cellen aan om delen van het ongewenste virus aan te maken, waardoor de aanmaak van antistoffen uitgelokt wordt.
Je kunt je voorstellen dat mensen huiveren voor deze techniek: tenslotte is dat genetische manipulatie. Men huivert voor monsterlijke gevolgen. Uiteindelijk ontbeert dit soort vaccins het noodzakelijke vervolgonderzoek.
Je zou dan veronderstellen dat mensen tenminste de keuze krijgen: een vaccin nemen van het oude soort of een nieuwsoortig. Dat is nog altijd geen anti-vaccinhouding.
De waarheid is dat je gewoon niet kunt of mag kiezen. Zelfs de huisarts heeft in deze zaak geen enkele inspraak. Dat gaat inderdaad wel heel erg ver.
Hoewel er officieel geen verplichting tot vaccinatie bestaat, is die in praktijk er wel. Heel vaak gaat het gewoon om chantage: een vaccin weigeren is egoïsme, brengt de veiligheid van anderen in gevaar en leidt zelfs voor politici tot sociale uitstoting. Dat gaat echter veel te ver: de keuze voor één van beide technologieën moet behouden blijven.
Nu zou een democratisch denkend mens verwachten dat de pers dit soort chantage aan de kaak zou stellen, doch het omgekeerde gebeurt. Nog onlangs bestond een columnist het om een koppel dat voorlopig een vaccin weigert toe te schreeuwen dat het zich door onzin, nepnieuws en complotheorieën laat “volpompen”: zo stond het er woordelijk.
Zowat elke dag verschijnt de kop van een of andere ‘expert’ in de krant, meestal om ons mee te delen dat we vooral niet te snel mogen versoepelen. In zowat alle nieuwsmedia is het al corona wat de klok slaat. Plots is er alleen nog corona. Andere doodsoorzaken zijn in één klap naar de achtergrond verdwenen, hoewel ze naar het getal heel belangrijk zijn. Er is, voor het eerst in 80 jaar, dit jaar zelfs geen wintergriep meer…
De media zijn daarmee de grote aanjagers van een masaal verspreide angstpsychose, zonder zich te realiseren dat Herr H. in het Duitsland van de jaren dertig precies op angst omhoog dreef.
We kennen de gevolgen.
Vele mensen voelen aan dat de media zeer eenzijdig zijn georiënteerd. Dus gaan ze op zoek naar de volheid van de feiten. Zo zien talloze internetpublicaties met deze materie als hoofdonderwerp het levenslicht.
Nu de krantenverkoop de laatste jaren dramatisch is ingezakt en de media hun greep op het publiek moeten delen met de concurrentie van de zogeheten sociale media, raken de media in een heuse kramptoestand. Met een ijver die wantrouwen wekt trekken ze ten oorlog tegen de concurrentie, die volgens hen nepnieuws verkondigt, vol steekt van onzin of vastzit in complotdenken.
Laat ons duidelijk zijn: er staat inderdaad veel onzin in die sociale media. En er zijn complottheorieën in omloop. En er bestaat nepnieuws.
Maar in de sociale media vindt men eveneens de informatie die de officiële media niet brengen en dat besef verspreidt zich onder de bevolking, die immers niet kan verhinderd worden met elkaar te spreken.
Dat laatste versterkt dan de spanning tussen officiële media en de sociale media. Die spanning stapelt zich bovenop de al bestaande angsten in de samenleving.
Met andere woorden: de media trekken nu van leer tegen een concurrentie die ze eerst zelf in het leven hebben geroepen en bederven vervolgens zelf de maatschappelijke sfeer.
Het slachtoffer van dat alles zijn de burgerlijke vrijheden want ook in de politiek durft niemand tegen de stroom in te varen.
Dat is een rampzalige toestand: een samenleving onder zware psychologische spanning, waar de media door eigen schuld hun rol niet meer kunnen spelen. Zoiets moet op de lange termijn zware gevolgen hebben.
Er bestaat een uitweg uit deze situatie: informeren. Dat is niet de taak van de politiek, want die moet zelf geïnformeerd worden. Dat is op de eerste plaats de taak van experts – ook van de kritische. Dat laatste o.m. omdat sommige eveneens deskundige experts bijvoorbeeld vrezen dat de huidige vaccinaties de agressiviteit van het virus nog kunnen versterken.
In plaats van krantenpagina’s te helpen vullen of studio’s te frequenteren, zouden experts de koppen bij elkaar kunnen steken om een korte, duidelijke tekst te maken, waarin alles op een rijtje wordt gezet. Dat kan verspreid worden via hetzelfde kanaal dat de belastingsdiensten gebruiken. Zo krijgt ieder burger essentiële correcte informatie, die waar nodig kan geactualiseerd worden. De zaak is toch belangrijk genoeg, of niet?
Tegelijk zou de klassieke pers ontlast worden van een harde concurrentiedruk en zouden ook de sociale media selectiever kunnen worden.
We hebben experts nodig, van allerlei aard. Daar is geen twijfel over. Maar wie pretendeert de enige te zijn die van wanten weet, heeft tegelijk de plicht zijn medeburgers correct te informeren. Dat is niet hetzelfde als manipuleren of censureren om “ze” als onnozele kinderen in het gareel te krijgen.
Het is het volbrengen van een democratische plicht.
