Het Vlaamse politieke schouwspel wordt altijd simpeler om te doorzien: rechts wordt links en links wordt rechts, alléén Verhofstadt overleeft.
Neen, we hebben het niet over konijnen, toch niet in het algemeen. Hoogstens over de subcategorie ‘wit konijn’, en dan nog maar zijdelings. Schoenmaker blijf bij uw leest! Mijn kerncompetentie is ‘duiven’, en daarvan kan ik best niet te ver afdwalen.
We hebben het dus over Vlaamse persoonlijkheden, zwaargewichten uit de Belgische politiek: Siegfried Bracke en Bert Anciaux. Er gaan mensen zijn die hier onmiddellijk bezwaar aantekenen tegen het gebruik van de term ‘zwaargewicht’. Ik moet toegeven dat hun rustmassa (m0) eerder gering, zelfs verwaarloosbaar uitvalt. Maar… door hun immense snelheid wordt de relativistische (mv) massa ontzaglijk. Hoezo snelheid? Wel, beide staatslieden hebben zich blijkbaar tot doel gesteld de grote toer van de Belgische politiek te maken. Om dat in een mensenleven klaar te krijgen moet je wel heel snel zijn.
We moeten daar weer niet neerbuigend over doen. De grote toer langs de Europese cultuursteden behoorde vroeger bij de opleiding van iedere aristocraat. Hij was het sluitstuk en de bekroning ervan. Ook vandaag nog hoort de ‘grand voyage’ bij de traditionele vorming van de Britse upper class. Vroeger was dat met lange, bezwaarlijke, soms avontuurlijke en gevaarlijke reizen verbonden. Tegenwoordig hoeft dat bij ons niet meer. Drie Vlamingen zijn altijd in staat om zes verschillende politieke partijen, strekkingen en belangengroepen te vormen. Dat leidt tot een breed spectrum, zowel cultureel als intellectueel. Je moet dus Vlaanderen niet meer verlaten, maar – daar ons politiek universum, in contrast met de geografische- en andere pietluttigheid ontzagwekkend groot is – wel enorm snel zijn.
De vrije val in het perfecte vacuüm
Daar hebben we dus onze twee helden, op de drempel van de volwassenheid, midden in hun ‘grand voyage’. Ze doen die echter wel in tegengestelde richting. Ze hebben ook een tegengestelde spin; de ene draait links, de andere rechts. Dat wisselt echter tamelijk snel, en ik verkeer in de onmogelijkheid precies te zeggen wie op dit moment hoe draait. Ik vermoed dat ze het niet eens zelf echt weten.
Die onzekerheid kan bezorgdheid wekken. Is een botsing mogelijk? Wat zou er dan gebeuren? Daarover zijn de meningen verdeeld. Uw dienaar gelooft dat er heel weinig zou gebeuren; ik zie zelfs geen Röntgenstraling ontstaan, hoogstens een neutrino. Indien dat inderdaad alles is wat na de botsing overblijft, betekent dat voor het universum zelfs een geringe winst. De gezaghebbende professor Preutveurdeveuk van de Universiteit Upsala echter schuift een heel andere theorie naar voor. Hij ziet een nieuw deeltje ontstaan: het Verhofstadt.
Dit geheimzinnig object, zonder massa en zonder lading, dat zich zonder nawijsbare identiteit met bijna lichtsnelheid doch zonder richting in het universum uitbreidt is in staat onbeperkte hoeveelheden energie en ook geld te absorberen en spoorloos te doen verdwijnen. De naam werd door professor Preutveurdeveuk voorgesteld, in dankbare herinnering aan een sinds lang vergeten Belgische politicus, en lijkt me – gezien de eigenschappen – zeer passend.
Het geheime recept van de blaaskes
Vlaanderen behandelt zijn intellectuele grandes zonder meer slecht. Ik merk het aan mezelf. Niet als miskende grande, maar als enthousiast lid van het ondankbaar volk. Onlangs zag ik – uitgerekend in Gent – een kelner die gelijk twee druppels water op Siegfried Bracke leek. Dat werpt natuurlijk al een verdacht licht op de bemoeiingen van bepaalde kringen om Siegfried’s Gentse wortels in vraag te stellen. Mijn eerder neerbuigende gedachte (één strafpunt) was: “daar kan de arme man (de zeer minzame kelner dus) toch ook niets aan doen”. Ik weet niet hoe ik zou reageren als ik eens iemand zou ontmoeten die op Anciaux lijkt. Dat is gelukkig nog niet voorgekomen. De evolutie schijnt, wat bepaalde expressies van Homo Sapiens betreft, excessen te mijden.
Ondertussen krijgen onze twee helden bij iedere gelegenheid de wind van voren. Nog onlangs uitte mevrouw Homans, een erudiete dame, zich over Bracke. Ze zegde dat “hij [Bracke] beter eerst een slok Dreft had genomen” alvorens een bepaalde uitspraak te doen. Hoe fout! Om te beginnen is dat sluikreclame voor een product van Procter & Gamble, en die aarts-kapitalistische Amerikaanse multinational moet geen hulp krijgen. Niet dat het ons verwondert. Uitstekend en objectief geïnformeerd door onze uitmuntende pers weten we het; het zijn daar bij de N-VA allemaal neoliberale kapitalistenlakeien. Maar ook de feitelijke bewering was fout. Wat denkt mevrouw Homans dan dat Bracke, en overigens ook Anciaux, iedere morgen als eerste werk doen? Juist; ze nemen een slok Dreft. Waar dacht ze anders dat al die blaaskes vandaan komen die ze voortdurend verkopen?
Op die bewuste morgen is er ten huize Bracke een fatale verwisseling gebeurd. Op de fles stond wel ‘Dreft’, maar er zat ontsmettingsalcohol in. Sommige Russen vinden dat een delicatesse. Het is dus niet denkbeeldig dat Siegfried nog een tweede royale slok tot zich nam. The rest is history! Zulke ongelukjes kunnen voorkomen als men iets te vaak moet verhuizen en daardoor in een geïmproviseerd huishouden leeft. We kunnen niet met zekerheid beweren dat Anciaux tot hier toe van een dergelijk lot gespaard gebleven is. Het is immers onmogelijk aan de hand van zijn uitspraken vast te stellen of hij nu eau de cologne gedronken heeft of niet.
Een nieuw project als oplossing
Natuurlijk dragen onze helden zelf ook enige verantwoordelijkheid. Ze zouden beter meer terughoudendheid beoefenen tot ze met hun opleiding helemaal klaar zijn. Ondertussen vormen ze voor hun partijen wel een probleem. Anciaux minder, want de socialisten gaan, tussen vlagen van verontwaardigde boosheid in, al eens gemakkelijk op de ludieke toer.
Hier blijkt weer eens de overweldigende superioriteit van de CD&V machinerie. Zij hebben hun ‘wit konijn’, Rik Torfs, in een ecologisch vlekkeloze operatie moeiteloos gerecycleerd naar de Katholieke Universiteit Leuven. “Ernstig in verval, dat instituut” schreef Benno Barnard daarover ooit in een andere context. De N-VA en de SP.a zitten nog met hun modellen van vorig seizoen. Ik kan tussen die twee maar weinig echte affectie vaststellen.
Toch zullen ze hier moeten samenwerken om een ramp te vermijden, en er is haast bij. Stel je voor dat Bracke en Anciaux inderdaad botsen. Het zou ook kunnen dat alle theorie dan fout blijkt en dat ze samen een ‘Nieuw Progressief Liberaal Vlaams Links Nationalistisch Project voor België’ gaan opzetten. Misschien vissen ze daarbij Verhofstadt wel weer op. Waarschijnlijk hebben ze veel meer gemeenschappelijke standpunten en ambities dan ons duidelijk is. De Heer sta ons bij!
Uw simpele duif, die het allemaal altijd beter doorkrijgt.
Dwarsligger
