Onze media weten van niets.

 

 

 

De EU heeft gefaald in de bescherming van haar burgers en de economie.

 

De discussie over onze energiebevoorrading en meer bepaald die waarin het gaat om zogenaamd schaliegas, waarin gashoudende grondlagen worden gebroken (fracking) om gas te winnen, verloopt niet bepaald volgens de rechte lijnen van de openbaarheid. Er blijken nogal duistere praktijken aan de gang te zijn en Moskou heeft daar meer dan gemiddeld mee te maken. De EU heeft hier kolossaal gefaald in de bescherming van haar burgers en de economie. Stijgende armoede en dalende tewerkstelling is ons deel.

Google eens “A lesson in energy masochismen” en je stelt vast wat er zoal omgaat. Maar in onze media vind je niets. Die schijnen zich van geen kwaad bewust.

Een paar uittreksels uit deze oefening ‘googelen’ lichten deze zaak nader toe.

Hier volgt er een:

“ Nog geen 15 jaar geleden produceerden landen in de EU meer gas dan Rusland exporteerde. Toch is de Europese productie de afgelopen tien jaar met meer dan de helft gedaald. Poetin heeft het tekort in het aanbod met plezier opgevuld.

In 2020 exporteerde Rusland bijna drie keer meer gas dan Europa produceerde. Het is verbazingwekkend dat Europa zijn afhankelijkheid van Russisch gas heeft vergroot, zelfs nadat Gazprom herhaaldelijk de export via de pijpleiding naar Oekraïne had stopgezet (onder andere wegens het afsluiten van de doorvoer door Oekraïne). Van daar het belang voor de EU (vooral Duitsland) van de Nordstream pijpleidingen die meer leveringszekerheid bieden. Sabotage: Cui bono?

Europa had in 2013 naar schatting 966 biljoen kubieke voet technisch winbare natte aardgasbronnen. Dat is ongeveer genoeg om de EU 60 jaar van energie te voorzien. Een groot deel hiervan bevindt zich in Oost-Europa, waaronder Oekraïne, Polen, Roemenië en Bulgarije. Maar ook Frankrijk, Groot-Brittannië, Nederland en Duitsland zitten op schalievoorraden.”

Nog eentje:

“Voormalig NAVO-secretaris-generaal Rasmussen zei bij een vergadering van de denktank Chatham House in 2014:"Ik heb bondgenoten ontmoet die kunnen melden dat Rusland, als onderdeel van hun geavanceerde informatie- en desinformatiecampagne, actief betrokken was bij zogenaamde niet-gouvernementele organisaties (NGO’s), met name milieuorganisaties die zich inzetten tegen schaliegas, om de Europese afhankelijkheid van geïmporteerd Russisch gas in stand te houden".

Een merkwaardig opiniestuk

In 2018 verscheen In The Washington Examiner een opiniestuk “Russian-funded environmental group gave millions to anti-fracking groups”.

Daarin word een uitspraak van de chef van het US Science House, Lamar Smith, aangehaald:

"Rusland profiteert van het aanwakkeren van de controverse over de Amerikaanse energieproductie," verklaarde hij in een persbericht. "Onze energie-export naar Europese landen neemt toe, waardoor ze voor hun energiebehoeften minder afhankelijk zullen zijn van Rusland. Dit zal op zijn beurt de invloed van Rusland op Europa verminderen in het nadeel van Rusland en in het voordeel van Europa. Daarom probeerden Russische agenten de mening van Amerikanen over pijpleidingen, fossiele brandstoffen, fracking en klimaatverandering te manipuleren. Het Amerikaanse volk verdient het te weten dat wat ze op sociale media zien het werk is van een buitenlandse mogendheid die ons binnenlandse energiebeleid wil ondermijnen.”

Het rapport van Smith beschrijft het Russische plan om non-profitorganisaties te gebruiken om het Amerikaanse openbare beleid en de publieke opinie te beïnvloeden om zich tegen fracking te keren. Het bewijs in het rapport laat zien dat Rusland Amerikaanse milieugroeperingen heeft gebruikt om door wat Smith treffend beschrijft als "propaganda" de Amerikaanse aardgasrevolutie te ondermijnen.

Het artikel in The Washington Examiner vermeldt dat de Sea Change Foundation in San Francisco blijkbaar tussen 2007 en 2015 "ongeveer $400 miljoen" heeft uitgegeven aan "milieugroepen die hebben geijverd voor het blokkeren van frackingen tegen de constructie van pijpleidingen die de winning en distributie van aardgas mogelijk maken."

Ontvangers zijn onder meer de Tides Foundation, die $8 miljoen ontving, en het U.S. Climate Action Network ($7,3 miljoen). SeaChange schonk ook $30 miljoen aan de Energy Foundation, die vervolgens de Southern Alliance for Clean Energy financierde.

Ondoorzichtige netwerken met figuren uit Moskou als de spin in het web

De 29-jarige ex-CIA-agent, Kenneth L. Stiles , analyseerde  voor het Science House de verbanden tussen al die actiegroepen en volgde geldbewegingen waar mogelijk. De dollars blijken terug te gaan van lokale groene groepen in Virginia dwars door een of twee lagen van NGO’s om samen te komen in ondoorzichtige stichtingen in Bermuda die werden opgericht door mensen die ook samenwerkten met een Russische minister en vriend van Poetin.

Stiles geeft aan dat twee van deze lokale milieugroeperingen "zonder twijfel invloedrijke agenten voor Moskou zijn via een netwerksysteem van lege bedrijven en stichtingen".

De Russen "voerden een politieke agenda uit met weinig of geen papieren sporen". Ze maakten gebruik van een in Bermuda gevestigd spookbedrijf, Klein Ltd., "om tientallen miljoenen dollars door te sluizen naar een in San Francisco gevestigde non-profitorganisatie met de naam Sea Change Foundation, die zich richt op klimaatverandering,” weet Stiles mee te delen.

De Sea Change Foundation verplaatst het geld vervolgens in de vorm van subsidies naar andere milieugroepen zonder winstoogmerk, zoals de Natural Resources Defense Council, de Sierra Club en de League of Conservation Voters Education Fund.

Klein Ltd, het spookbedrijf dat het geld aanlevert, opereert vanuit Bermuda en is niet verplicht om de identiteit van donoren bekend te maken. Klein zelf werd in maart 2011 opgericht door Wakefield Quin, een advocatenkantoor in Bermuda. De topbestuurders daarvan hebben op hun beurt blijkbaar ook topposities bekleed in investeringsgroepen die eigendom zijn van een Russische minister en vriend van Poetin.

Het advocatenkantoor deelt hetzelfde adres met Klein en 20 andere bedrijven, zo hebben de speurders vastgesteld. De topadvocaten en beheerders van Wakefield Quin hebben zich gehouden aan wat de wetgevers in de brief aan de minister van Financiën omschrijven als “bestuursfuncties bij een investeringsgroep”. Die is eigendom van Leonid Reiman, “een Russische minister van telecommunicatie en een oude vriend van de Russische president Vladimir Poetin.”

Hoogst opvallend was de capitulatie van een groep eco-strijders, de zogeheten Friends of the Earth in 2017. Die zegden zich te excuseren voor hun “fake news” over fracking en te zullen stoppen met valse verklaringen over fracking gas. Zoals bekend werd aan schaliegas  waterbevuiling, kanker en aardschokken toegeschreven.

Europese Parlement treft de volle verantwoordelijkheid

De kortzichtigheid van de EU-parlementariërs is de oorzaak van een energiecrisis die had kunnen vermeden worden.

Hoeft het verwondering dat deze goed gefinancierde “milieuorganisaties” in het Europese parlement konden wegen op het verbieden van fracking door de EU parlementsleden?

Emotie haalt het op dossierkennis en de leden laten liever hun populariteit in de media voorgaan op hun opdracht. De kortzichtigheid en misinformatie van de EU parlementariërs is de rechtstreekse oorzaak van de aankomende energiecrisis en stijgende armoede die had kunnen vermeden worden. Er is vooral veel holle woordenkramerij in de EU cenakels en dit zoveelste falen hebben media niet opgemerkt. Nog niet eens beseffend dat “The Green Fairy Tail Is Finally Over”. Ook in Nederland gaan stemmen op (9) voor betere gaswinningtechnieken.

Zelfs de PM van het Verenigd koninkrijk is bang!

Het Verenigd Koninkrijk was niet meer door de EU-regels gebonden. Toch bleef PM Johnson nog steeds weigeren gasvelden op zee te openen, omdat hij bang is van de milieuverenigingen.(10). Erger nog: de operationele gassites kregen geen exploitatievergunning meer en moesten de terreinen ruimen, inclusief het volstorten met beton van de boorpijpen voor 15 maart. Dat resulteerde in een verlies van 6 miljard per jaar. En dan te bedenken dat het VK 10% van zijn gasbehoefte invoert als schaliegas uit de VS.

Van hypocrisie gesproken.

Over de houding van de rest van het Europese continent zullen we maar zedig zwijgen…

Oplossing

De snelste wijze om uit de energiecrisis te komen is onze gasvoorraden aan te boren om een grotere energieonafhankelijkheid te bereiken. Moderne fracking boorinstallaties boren een put op minder dan drie dagen. Die kan 30 tot 60 jaar leveren. De VS hebben aangetoond wat op een paar jaar kan gerealiseerd worden! Dus dat is niet het probleem.

Het probleem zit in de “minds and hearts” van het politiek bestel om wetten, procedures en locaties snel en efficiënt aan te pakken.