Onlangs circuleerde een Nederlandse //odysee.com/@SeekingTruthAruba:c/Monopoly--Een-totaalplaatje-van-The-Great-Reset:1">youtube film waarin Van Ranst een toespraak hield op 22 januari 2019 in het bekende Britse ‘Chatham House’. Het zorgde voor commotie en daarom laten we de twee kanten horen.
Het was een uittreksel uit een toespraak die ongeveer een half uur duurde en waarin hij verklaarde hoe hij communiceerde toen hij de officiële Belgische griepcommissaris was. U kan deze beluisteren in de voormelde link door te scrollen naar minuut 44 en volgende.
Daarop reageerde onder meer de RTBF met een artikel “Did Marc Van Ranst explain in 2019 "how to sell an epidemic" and manipulate the media? Hun conclusie was dat het ‘FAKY’ is.
Op het eerste zicht is zijn verklaring in het artikel (auteur Gregory Ryckmans 22 feb 2021) van de RTBF duidelijk en voldoende om de aantijgingen in de youtube film af te doen als ‘Faky’.
Wie echter zelf wil wéten, kan terug gaan naar de film en goed luisteren naar wat Van Ranst zei tijdens die voordracht (vanaf minuut 44) en wat ook geschreven werd in de pers indertijd naar aanleiding van zijn uitspraak.
Van Ranst spreekt in London als crisismanager én als academicus
In de aankondiging van spreker Van Ranst verwijst de moderator naar de verwevenheid van Van Ranst met de farmaceutische industrie. Dat hij samenwerkte met de producent van het vaccin waarmee de bevolking massaal werd gevaccineerd. De RTBF-repliek verwees naar de publiek beschikbare vermeldingen van inkomsten die academici verwerven voor deze samenwerking en het is inderdaad vanzelfsprekend dat universiteiten en academici nauw samenwerken met de industrie voor hun onderzoek en ontwikkeling. Deze aantijging is niet bewezen.
Wat hij zelf zei tijdens het uittreksel in de film:
- Hij spreekt als crisismanager en viroloog, vooral over de communicatie.
Hiermee geeft hij aan dat hij als crisismanager de technieken van ‘crisiscommunicatie’ toepast, wat óók kan betekenen dat de (volledige) wetenschappelijke waarheid niet noodzakelijk voorop staat. Hierop reageert de RTBF niet.
- “België koos voor een niet-politicus omdat het gemakkelijker is, want ik werd niet politiek aangevallen, ik had geen belangen, dat was een groot voordeel’ en verder zegt hij: ‘dat hij zo de naïeve man kan spelen …” Wat dat ook mag betekenen, het is op zijn minst merkwaardig en net over deze uitspraak spreekt het artikel van RTBF niet.
- Verder zegt hij “Spreek met de media af dat ze bij jou moeten zijn … zo kun je profiteren van die eerste dagen om één en hetzelfde verhaal te verspreiden, dan zullen ze niet zoeken naar alternatieve geluiden …”
Hier spreekt duidelijk de ‘crisismanager’ die een oorlogslogica toepast. Dat in die oorlogslogica enkel die éne officiële waarheid mag gekend zijn, weten we. Dat elke specialist daarmee rekening houdt en dus niet klakkeloos aanneemt wat die ene bron zegt, was in de huidige gezondheidscrisis evenmin mogelijk. Andere stemmen werden genegeerd of ‘kaltgestellt’ zoals nu het geval is tijdens de Covid-19-pandemie.
Het vermelden van de dodentol
- ‘Dat heb ik geroepen in de media: Zeven Belgische doden per dag’ en vervolgens: ‘Dat gebeurt eigenlijk ieder jaar. Zelfs zonder pandemie’, zegt hij op nogal denigrerende toon in zijn toespraak.
Zijn verklaring aan de RTBF is dat de vermelding van het geringe dodental (naar verhouding met het aantal in Groot-Brittannië) bedoeld was om de angst weg te nemen. En inderdaad, in een artikel dat gepubliceerd werd in De Standaard op 4 juli 2009 staat dat duidelijk vermeld. Maar wat in DS ook staat en waarover de RTBF niet schrijft, is dat hij wél de bevolking angst aanjoeg met de zeer hoge besmettingscijfers. En dat deed hij ook tijdens de Covid-19-pandemie. Daarenboven ging het om voorspellingen: “Er zijn wiskundige modellen die voorspellen dat de eerste golf van de Mexicaanse griep zowat 30 procent van de bevolking treft, dus 3 miljoen in België', telt Van Ranst. 'Als je die over twaalf weken spreidt, kom je aan een aanzienlijk aantal per dag, hé.” Over die alarmistische voorspellingen (zonder enige verduidelijking) zwijgt de RTBF repliek eveneens.
En het zou niet Belgisch zijn, mocht er in deze discussie ook geen snuifje communautair gehakketak bij komen kijken. Zoals we al te dikwijls ervaarden, is ‘spelen op de man’ dé laatste verdedigingslinie van de MSM om de geloofwaardigheid van een publicatie in twijfel te trekken. Zo vond de VRT-ombudsman dat zelfs een MIT-professor, Dr. Richard Lindzen, ‘toch ook een controversieel iemand was’.
De RTBF is er dan ook heel snel bij om Filip De Winter, een Vlaamse ‘rechtse separatist’ te vermelden als verspreider van de uittreksels van de youtube film. Voor veel Franstalige lezers volstaat dat om elke twijfel weg te nemen. MSM die hun ‘factcheck’ ernstig nemen, houden geen rekening met wie de boodschap verspreidt, wél met wat de boodschap inhoudt. Overigens, als een rechtse extremist niet geloofwaardig is, waarom dan wel een linkse extremist? Waarom zou een Vlaamsgezinde niet geloofwaardig zijn en een anti-Vlaamsgezinde wel?
Een conclusie?
De opzet van deze bijdrage is NIET om onze lezers als conclusie een ‘Factcheck’ voor te leggen, laat staan op te dringen. We hebben dit voorbeeld genomen, naast zo veel andere, om aan te tonen dat het de invalshoek is van waaruit we naar de waarheid/werkelijkheid kijken die ons oordeel bepaalt.
Op de blog van het Vlaams Instituut Gezond Leven stond onlangs een artikel “Het ene kader is het andere niet: slimme framing in communicatie over vaccinatie”. Daarin lazen we het volgende:
“Er bestaan heel wat verschillende meningen en boodschappen over de covid-19-vaccinatie. En die gaan allemaal terug naar een vrij beperkt aantal 'frames'. Een frame of kader is een bepaalde invalshoek van waaruit je de werkelijkheid bekijkt. Frames zijn nooit neutraal: ze zetten bepaalde delen van de realiteit extra in de verf en duwen andere naar de achtergrond. Ze bieden vanuit bepaalde waarden en via bepaalde verhaallijnen en woordkeuzes een specifieke kijk op de werkelijkheid, en sturen op die manier ons gedrag.”
Zouden Van Ranst en Co uitzonderingen zijn?
Een integer wetenschapper kan géén crisismanager zijn zonder de wetenschap geweld aan te doen
Vooral Van Ranst was in het begin van de Covid-19 epidemie al even alomtegenwoordig in de media als tijdens de Mexicaanse griepepidemie. Hoewel hij nu geen officiële functie had als griepcommissaris, heeft hij zich wel als dusdanig gedragen. Tijdens zijn media-optredens als onofficiële regeringswoordvoerder werd de wetenschap ondergeschikt aan zijn methodes ten tijde van de Mexicaanse griep. Denk maar aan de mondmaskers die hij niet nodig vond, terwijl hij – en zijn collega’s - enkel wilden verbergen dat er géén beschikbaar waren.
Eén ding weten we wel en dat is dan ook het enige dat we als Dwarsliggers durven concluderen:
Dat ook de specialisten veel te weinig wisten en nog altijd onvoldoende weten over het virus én over álle uitwerkingen van de vaccins.
Dat hun beperkende maatregelen bij gebrek aan kennis niet wetenschappelijk onderbouwd waren. Dat niet iedereen van deze specialisten de bescheidenheid had om daarmee rekening te houden bij het voorstellen van soms tegenstrijdige, soms pietluttige en soms disproportionele maatregelen.
Het zijn vooral die maatregelen die ervoor zorgden dat ze hun geloofwaardigheid bij een groeiend aantal mensen verloren.
Dat de Orde van Geneesheren in een rondschrijven al zijn leden verplicht om, op straffe van sancties, hun patiënten te dwingen om zich te vaccineren, (al heeft ze daartoe géén bevoegdheid) bewijst alvast dat de Orde zichzelf boven de democratische besluitvorming stelt. Gelukkig zijn er nog huisartsen die zich niet laten intimideren en patiënten op basis van medische gronden aanraden om zich nog niet te laten vaccineren.
Tegenover de alarmistische cijfers die ons dagdagelijks moeten overtuigen van de ernst en de herhaalde beschuldigingen dat we zelf de oorzaak zijn wanneer we hun bevelen niet opvolgen, staan deze naakte cijfers die we kunnen we aflezen aan de coronadodencijfers wereldwijd (aantal coronadoden/1000 inwoners; cijfers op 5 april):
Ook al zijn het 'maar cijfers', België is niet het voorbeeld van een goede aanpak. Te meer omdat de nog niet gekende collaterale schade van ongepaste maatregelen zeer groot zal zijn.
De essente van de kritiek en het nogal oppervlakkige steekspel tussen woord en wederwoord vatten we zo samen:
De ongezonde uitoefening van twee niet bij elkaar horende bevoegdheden door eenzelfde persoon leidde ertoe dat de wetenschap aangepast werd aan de noden van een crisimanagement en -communicatie. Het resultaat is een onevenwichtige besluitvorming én verlies aan geloofwaardigheid.
