Onlangs werd ik uitgenodigd voor een spreekbeurt over de actualiteit en vooral hoe we naar de huidige maatschappelijke situatie evolueerden. Voor veel toehoorders is die verwarrend, frustrerend ja zelfs beangstigend. Laten we beginnen met de evolutie om aansluitend - aan de hand van concrete voorbeelden - de huidige situatie in beeld te brengen.

 

De maatschappelijke evolutie

 

We kunnen die evolutie ophangen aan verschillende ‘feiten’ en vanuit diverse invalshoeken beoordelen. Deze denkoefening is dus één van vele.

 

Ingrijpende gebeurtenissen

 

Onder de vele gebeurtenissen die onze maatschappij sterk beïnvloedden koos ik voor WO I als startpunt. Deze bloedige oorlog waarbij mensen uit drieëndertig landen betrokken waren, deed het besef groeien van de destructieve krachten die in een oorlog de overhand nemen. Zoiets mocht nooit meer gebeuren. Dat vond ook de Amerikaanse president Woodrow Wilson die de aanzet gaf tot de oprichting in 1919 van de Volkenbond. Een van de verwezenlijkingen waarbij de Volkenbond een rol speelde was de toenadering van Duitsland en Frankrijk die werd bekrachtigd met het Verdrag van Locarno (1925) en in het Pact van Parijs (1928). Helaas was deze van korte duur en ook de Volkenbond was maar een kort leven beschoren.

Twee dingen wil ik voor deze oefening onthouden:

• De idee dat er boven de natiestaten een organisatie nodig was om oorlogen te voorkomen en om de toenadering tussen landen te bewerkstellingen.
• Het bevestigen van de soevereiniteit van de natiestaten.

Een tweede ingrijpende gebeurtenis was WO II

Ook nu besefte men dat een verwoestende oorlog met ongeveer 50 miljoen doden met alle mogelijke middelen moest voorkomen worden. Dat idee leidde tot de oprichting van de Verenigde Naties, waarvan aanvankelijk 50 naties lid werden.

In het begin lag de klemtoon op het behouden van de vrede en op 26 juni 1945 werd het Handvest van de Verenigde Naties door 50 landen ondertekend.

De Veiligheidsraad was hét beslissende orgaan maar werd gedomineerd door de tegenstellingen tussen de grote mogendheden, de USA, de Sovjetunie en China. Met hun vetorecht blokkeerden ze heel veel voorstellen om preventief tussen te komen. De val van de Berlijnse Muur in 1989 zorgde voor een ommekeer en reeds in 1991 werd een grootscheepse VN-vredesmissie gestart in de Balkan om een einde te maken aan de burgeroorlog in Ex-Joegoslavië.

Voor deze denkoefening onthoud ik dat deze organisatie zich aanvankelijk beperkte tot het voorkomen van oorlogen. Het Handvest beslaat niet meer dan 89 blz. van een boekje ter grootte van 11 x 8 cm en illustreert de duidelijkheid én beperking van haar opdracht.

En opnieuw werd de soevereiniteit van de natiestaten bevestigd.

 

Na WO II werd ook een militaire alliantie opgericht: de NAVO (4 april 1949)

Het doel was het voorkomen van oorlogen in Europa. Volgens een boutade ging het om het volgende: Rusland buiten, de Amerikanen binnen en de Duitsers onder te houden. Essentieel was de onderlinge bijstand in geval van een aanval. Het was dus een defensieve organisatie met een beperkte geografisch actieterrein: Europa.

Ook Europa werkte aan het voorkomen van oorlog door de oprichting van een Europese Gemeenschap van Kolen en Staal (EGKS): “een Europees samenwerkingsverband dat in 1951 ontstond en het jaar erop in werking trad. Het wilde door economische samenwerking de welvaart én de banden tussen Frankrijk en Duitsland versterken.” Lees: voorkomen dat een van beide deze cruciale grondstoffen zou benutten voor een nieuwe bewapening.

 

Blow Up

De hierboven vermelde internationale/supranationale organisaties kenden een enorme ontwikkeling. Een uitbreiding van de bevoegdheidsdomeinen zorgde ervoor dat ze een eigen leven gingen leiden.

De VN evolueerde van een ‘Vredesinstituut’ tot een internationale organisatie die in elk maatschappelijk domein actief is. Dat was deels het gevolg van het mislukken van haar aanvankelijke ‘core business’ als vredesbemiddelaar. De voornaamste oorzaak hiervan was dat de VN géén eigen strijdkrachten had en geen werkbaar mandaat gaf aan de uitvoerders.

Met de financiële steun van de lidstaten zette ze een structuur op poten die beroep kan doen op een geprivilegieerde nomenklatoera. Vandaag is de VN uitgegroeid tot een dominante speler die hardnekkig knaagt aan de soevereiniteit van de lidstaten. De strategie van de sluipende machtsovername is er schering en inslag.

De NAVO breidde onder druk van de USA het aantal lidstaten uit: de vroegere Warschaupaktlanden werden lid hoewel men Rusland beloofd had om de NAVO-invloedssfeer niet uit te breiden naar het Oosten. Men breidde ook de actiezone uit, tot vér buiten Europa. Gewapende interventies in Noord-Afrika, in het Midden-Oosten zonder de steun van de VN (enkel de bevrijding van Koeweit was een door de VN goedgekeurde inzet) en in Afghanistan verzwakte de cohesie binnen de NAVO nog meer. Voor deze operaties kon de USA enkel nog rekenen op een ‘Coalition of the Willing’. Zo was er geen deelname van meerdere EU landen (o.a. Duitsland) aan de inval in Irak en Nederland stuurde slechts een zeer beperkt aantal militairen uit.

De aanvankelijke economische samenwerking van de EGKS werd een heuse Europese Unie die recent het monetaire beleid overnam van de lidstaten. De overname door de Europese Centrale Bank van de nationale pandemieschulden, is een bijzonder verregaande machtsoverdracht waarover nooit een ernstig nationaal debat werd gevoerd in België en Nederland.

Al deze internationale organisaties hebben dit gemeen: Een complexe structuur, een onbegrijpelijk jargon en een gebrek aan transparantie die elke vorm van participatie door de burger verhinderen.

Deze blow up is voor mij alvast een belangrijke oorzaak van de moeilijke omgang met maatschappelijke problemen. De term ‘Blow Up’ is een verwijzing naar de film “Blowup’ uit 1966 van regisseur Michelangelo Antonioni in een productie van Carlo Ponti. De film gaat over een moord zonder lijk en eindigt met een scene waarbij twee spelers op een tennisveld spelen zonder (zichtbare) tennisbal.

Activisme

 

Een bijna onvermijdelijke volgende stap in de evolutie van deze uit de voegen gebarsten organisaties is het activisme. De niet-bindende internationale richtlijnen opgenomen in “Akkoorden” worden via een sluipende besluitvorming (denk aan het Marrakesh-akkoord) argumenten waarmee activistische rechters rekening houden bij hun deliberatie. Activisme is onderdeel van een ideologie die zich vertaalt in een eenheidsdenken waarbuiten geen waarheid meer (mag) bestaat.

Naast deze internationale organisaties zijn er enkele initiatieven die eveneens aandacht verdienen

De Club van Rome (CoR) opgericht in 1968 door een Italiaanse industrieel met een grote internationale ervaring, Aurelio Peccei. Het eerste rapport werd gepubliceerd in 1972 met als titel The Limits to Growth waarin de (volgens hen) voornaamste problemen benoemd worden: ongeremde economische groei, tekort aan natuurlijke bronnen, toenemende menselijk voetafdruk (ecologie, maar NIET klimaat).

Deze Club telt een beperkt aantal leden (100) die gekozen worden (numerus clausus). Hoewel de CoR pretendeert niet activistisch te zijn, blijkt duidelijk dat deze numerus clausus zorgt voor de ‘juiste selectie’. Dat blijkt onder meer uit wat een  vooraanstaand lid mij verklaarde: “Ieder lid is vrij zijn/haar mening in eigen naam te verkondigen. Wat klimaat en energie betreft zijn er bij mijn weten geen klimaatsceptici, wel genuanceerde visies. Inzake kernenergie zijn er slechts een beperkt aantal voorstanders.”

Een ander bekend forum waar de ‘Rijken der Aarde mekaar ‘treffen’ is het World Economic Forum (WEF) dat zichzelf tot doel stelt om “de staat van de wereld te verbeteren”. "Klaus Schwab, de leading man van het World Economic Forum, schreef The Great Reset, een pamflet  van iemand die dronken is van utopische vergezichten. Het gaat hem, zoals veel leiders, om het klimaat in het jaar 2100. Computers voorspellen dat dan al het ijs van de polen en op bergtoppen gesmolten is." (De Telegraaf, Leon De Winter, 30/11/2021)

Zeer zeker is dat deze samenkomsten van een zeer selecte geldelite en hun  ‘bruikbare pionnen’ (politici, journalisten, …)vooral bedoeld zijn om hún inzichten te dienen. Voor de superrijken is geld geen motivatie meer voor hun handelen, het gaat des te meer over de macht om de dingen naar hun hand te kunnen zetten. Hier dus het klimaat.

 

Ideologie  versus wetenschap

 

De katholieke kerk heeft er lang over gedaan om het geloof te verzoenen met de wetenschap. Uiteindelijk slaagde men er wel in om een samenleven-naast-mekaar te bereiken. Geloof was geloof en wetenschap, wetenschap.

Wat we vandaag beleven is een stap terug, naar de tijd dat dogma’s elk samenleven met de wetenschap onmogelijk maakten. Ditmaal gaat het echter niet om een religie maar een ideologie. Deze ideologie heeft lak aan wetenschappelijke bezwaren. Het einddoel primeert en elke discussie is overbodig. Verder komen we hierop terug.

 

Sociale kaalslag en tweedeling van de maatschappij

We zijn het intussen al gewoon geworden dat het internet een ware sociale kaalslag veroorzaakt. We krijgen de wereld op een schermpje aangeboden, maar oh wee als je een officiële instantie, een bank of een of andere dienstverlener wilt spreken:

Bankfraude melden bij de politie, meneer? Gelieve online een afspraak te maken. Eens kijken: het vroegste is binnen twee weken! Tja….

Problemen op een werf? Het merendeel van de arbeiders spreekt geen Nederlands en controleurs zie je niet! Oh ja, er is een klantenloket, tik één indien, tik twee indien … even geduld de wachtrij is lang, het kan even duren … even geduld de wachtrij … En dan zijn onze beleidsmakers verbaasd dat niemand zich nog (letterlijk én figuurlijk) thuis voelt!

Dat de jeugd meedrijft met het aanbod op de sociale netwerken is geen sociale activiteit. Het is zelfs niet te vergelijken met de toogpraat in een dorpscafé waar iedereen iedereen kent en dus ten minste de moed van zijn/haar overtuiging moet hebben, want met de vinger aanwijsbaar in de straat. Verder komen we hierop terug.

 

 

Actuele maatschappelijke problemen

 

Uitdaging 1: Migratie

 

Migraties zijn van alle tijden. Omstreeks 100.000 jaar terug begint de moderne mens zijn trek uit Afrika, eerst naar Azië. Vanaf 50.000 jaar geleden naar Australië, vanaf 40.000 jaar geleden naar Europa, vanaf 20.000 tot 15.000 jaar geleden naar Amerika.

De migratie heeft meerdere mogelijke oorzaken: voedseltekort, klimaatveranderingen, welvaartskloven, wanbeleid & corruptie, sociale ongelijkheid, …

De discussie over dit probleem wordt bemoeilijkt door het dooreenhaspelen van de begrippen ‘migrant’ en ‘vluchteling’. De VN doet er alles aan om deze beide te vermengen om zo méér toegevingen voor migranten te eisen van de ontvangende landen. De internationale wetgeving over vluchtelingen wordt zo uitgehold en activistische rechters kunnen bijkomende eisen stellen die het probleem alleen maar moeilijker maken. Wat in heel die discussie verloren gaat is dat de ‘brain drain’ door emigratie dramatisch is voor de toekomst van de landen van herkomst.

 

Uitdaging 2: Het klimaat

De hierna weergegeven feitelijke informatie is correct én controleerbaar.

Het klimaat verandert voortdurend volgens verschillende cycli. De langste cyclus is de Milankovitch cyclus die zowat 140.000 jaar in beslag neemt.

Klimaatwetenschapper?

Nooit ontmoet want veronderstelt dat hij/zij beslagen is in volgende wetenschappelijke disciplines: natuurkunde, scheikunde, oceanografie, biologie, geologie, paleo-ecologie, paleontologie en nog veel meer. Voeg daarbij de sub disciplines zoals vloeistofmechanica, spectroscopie, thermodynamica, …

Doel menselijke CO2-reductie: Opwarming beperken tot 1,5 °C

Enkele feiten op een rijtje

 

Hoeveelheid CO2 in de atmosfeer

Nobelprijswinnaar Dr. Ivar Giaever "Global warming is geen probleem"

 

Gegevensmanipulatie en de hockeystick van Dr. Mann

De grafiek van IPCC 1990 toont duidelijk de warme periode in de Middeleeuwen en de kleine ijstijd van Pieter Brueghel. In de grafiek van het IPCC anno 2001 zijn beide “weggegomd”.

De recente snellere toename van de temperatuur voorspeld door Dr. Mann bleek vals. Twee Canadese wetenschappers stelden vast dat de invoering van willekeurige cijfers altijd diezelfde afwijking gaven. Dr. Man weigerde zijn algoritme publiek te maken en betaalde liever de boete van miljoenen dollar.

 

Voorspellingen versus metingen

De recente metingen liggen onder de voorspelde waarden.

 

De hockeystick van Dr. Hansen

Gedurende zeer lange tijd wordt de zeespiegel gemeten aan de kade. Er werd een constante stijging van 1,4 mm per jaar gemeten. Dr. Hansen veranderde de meetmethode (wetenschappelijk onaanvaardbaar). Hij gebruikte satellietmetingen en en kwam tot een stijging van 3,3 mm per jaar. De IPCC gebruikt nog altijd de hockeystick van Dr. Hansen, hoewel de fout gevonden werd: de satellieten die de metingen uitvoeren dalen sneller dan de NASA vooraf berekende! Niet het water steeg meer maar de satelliet daalde sneller dan gedacht.

Hier de zeespiegel gemeten aan de kade:

 

 

 

 

Uitdaging 3: Energie

Energiebronnen

Chemische energie

• Fossiele brandstoffen

Mechanische energie

• Stuwdam, getijdenenergie, watermolen, windmolen,
• Kernenergie
• Kernsplijting Kernfusie

Zonne-energie

Elektriciteit is géén energiebron, wel een energiedrager (wordt gemaakt)

Waterstof is géén energiebron, wel een energiedrager (wordt gemaakt)

 

Risico volgens energiebron:

IAEA : Vergelijking aantal doden volgens energiebron

Tsjernobyl? Menselijke fouten en totaal verouderde technologie, niet te vergelijken met huidige technologie.

Fukushima: één dode gerelateerd aan de kerncentrale (alle anderen waren slachtoffer van de tsunami).

 

Invloed hernieuwbare energie (zon en wind) op de prijs

België staat ver boven de ‘normale’ prijsstijging. Landen met de meeste hernieuwbare energie (zon en wind), Duitsland en Denemarken, staan helemaal bovenaan met de hoogste elektriciteitsprijzen. Deze grafiek is nog te optimistisch want de absis geeft de S+W Capacity en niet de geproduceerde/geleverde S+W energie, die ongeveer 3x lager is . Dit betekent dat de factor 5,7 eigenlijk rond 15 uitkomt.

 

Voldoende elektriciteit zonder kerncentrales en méér E-voertuigen ?

Zonder kernenergie vermindert onze stroomvoorziening met 46,5 %. Voegt daarbij de bijkomende elektriciteitsbehoefte door de verplichte transitie naar E-voertuigen, zowat 30 %?) en het totale tekort zou dan oplopen tot 70 % van de elektriciteitsproductie in België.

Om over na te denken

Waarde lezers,

Bij deze denkoefening die ik recent uiteenzette voor de leden van een Marnixring hoort geen conclusie.

De toehoorders waren wel verbaasd over de feitelijke informatie en vroegen zich af hoe het mogelijk is dat academici daar zelf niet op wijzen en de media daarover niets berichten?

Ook deze vraag laat ik u zelf beantwoorden.