De burgeroorlog in Syrië die zoveel internationale beroering veroorzaakt is geen echte verrassing. Toen de Westerse Mogendheden de kaart van het Midden Oosten hertekenden hielden ze onvoldoende rekening met de interne verdeeldheid onder moslims.
Dat Syrië vandaag de internationale gemoederen beroert en de oorlogstaal het haalt op diplomatie is opgewarmde kost. Dat bewijst een brief die de grootvader van Assad schreef in 1936 aan de toenmalige Franse premier Leon Blum (zoon van Joodse ouders). Hoewel afkomstig van een betrouwbare bron, konden we de authenticiteit van de brief niet zelf nagaan. Het belangrijkste is echter dat de inhoud ervan een goede weergave is van wat er in die periode leefde en daar bestaat geen twijfel over.
De ondertekenaars van deze brief, vooraanstaande Alawieten, pleiten om, bij het hertekenen van de grenzen, Syrië op te splitsen, zodat de Alawieten (waartoe de familie Assad behoort) een eigen staat zouden krijgen. Zij vreesden immers dat het religieus fanatisme van de soennieten het einde van de Alawieten zou betekenen. Deze angst was niet zonder grond want het soennitische religieus geweld tegen de meestal vreedzame Joden in Palestina was een afschrikwekkend voorbeeld. Ook anno 2013 maakt het geweld tussen sjiieten en sunnieten in vele landen in het Midden-Oosten die toenmalige angst goed herkenbaar. Is dat een verklaring voor de hardnekkigheid waarmee huidig president Bashar Hafiz al-Assad de rebellen bekampt? Hierna volgt een uittreksel (in vrije vertaling):
Leon Blum (1870-1950)
Geachte heer Leon Blum, premier van Frankrijk.
In het licht van de onderhandelingen die worden gevoerd tussen Frankrijk en Syrië, willen wij – de leiders van de Alawieten in Syrië – respectvol de volgende punten onder uw aandacht en die van uw partij brengen:
1. De Alawieten zijn nog nooit overheerst door de soennitische moslims.
2. De Alawieten worden als ketters beschouwd door de islamitische godsdienst. Daarom vragen wij u om het vreselijke, verschrikkelijke lot te overwegen dat de Alawieten te wachten staat als ze gedwongen bij Syrië worden gevoegd. [Volgens de Islam heeft een afgod-aanbiddende ketter de keuze, zich bekeren tot de islam, of anders moet hij worden gedood.]
3. Parlementaire controle zou slechts een façade zijn, zonder enige effectieve waarde. De waarheid zal zijn dat het bestuur zal worden beheerst door religieus fanatisme dat zich zal richten op de minderheden.
4. De geest van fanatisme en bekrompenheid – waarvan de wortels diep in het hart steken van de Arabische moslims tegenover al diegenen die geen moslim is – is de geest die voortdurend de islamitische religie voedt. Daarom is er geen hoop dat de situatie zal veranderen. Als het mandaat wordt beëindigd, zal dood en vernietiging de minderheden in Syrië bedreigen, ook als vrijheid van meningsuiting en godsdienst zouden zijn afgekondigd.
Zelfs vandaag de dag zien we hoe de islamitische inwoners van Damascus de Joden – die onder hun bewind leven – dwingen om een document te tekenen waarin het hen wordt verboden om voedsel te sturen naar hun Joodse broeders die lijden in Palestina.
De situatie van de Joden in Palestina is het beste en meest concrete bewijs van het religieuze probleem onder de islamitische Arabieren naar mensen die niet bij de islam horen.
Die goedbedoelende Joden hebben de islamitische Arabieren cultuur en vrede gebracht, en rijkdom en voorspoed naar Palestina, ze hebben niemand kwaad gedaan en ze hebben zich niets met geweld toegeëigend.
En toch hebben de moslims hen de heilige oorlog verklaard en hebben zij geen aarzeling om hun kinderen en hun vrouwen af te slachten, ondanks het feit dat Engeland in Palestina zit en Frankrijk in Syrië.
Daarom wacht een zwarte toekomst de Joden en de andere minderheden als het mandaat wordt beëindigd en islamitisch Syrië wordt verenigd met islamitische Palestina.
Die vereniging is het uiteindelijke doel van de islamitische Arabieren.
5. Wij waarderen uw vrijzinnige opvattingen bij het verdedigen van het Syrische volk en uw wens om hun onafhankelijkheid te realiseren, maar Syrië is op dit moment verre van het verheven doel dat u nastreeft, want Syrië is nog steeds gevangen in de geest van religieus feodalisme.
6. U wilt mogelijk de rechten van de Alawieten en andere minderheden garanderen in een verdrag, maar wij benadrukken dat contracten geen waarde hebben in de Syrische islamitische mentaliteit. Wij hebben dit gezien in het verleden, met het verdrag dat Engeland sloot met Irak, dat de Irakezen verbood de Assyriërs en de Yezidi’s af te slachten.
De Alawieten, die wij, de ondergetekenden, vertegenwoordigen, schreeuwen naar de regering van Frankrijk en de Franse Socialistische Partij, en verzoekt hen om haar vrijheid en onafhankelijkheid binnen haar kleine grenzen te garanderen.
[Getekend door:] Aziz al- Agha Hawash , Mahmud Agha Jadid , Mahmud Bek Jadid , Suleiman Asad [de grootvader van Bashar], Suleiman al- Murshid , Mahmud Suleiman al- Ahmad.
Tegen het licht van deze historische argumenten is de reactie van de internationale gemeenschap moeilijk terug te voeren tot een strijd voor meer democratie en meer menselijkheid. De verwijzing naar de arbitrair vastgelegde landsgrenzen is niet zonder belang en zou onder meer Frankrijk kunnen aanzetten tot meer bescheidenheid. Daarnaast is er uiteraard de factor economie, nu sommige gebieden die toen ‘van weinig economisch belang waren’, nu wel potentieel hebben of reeds een belangrijke bron van inkomsten zijn.
Kenmerkend voor het verkrampt internationaal politiek klimaat (ten aanzien van de Islamitische regimes) in het Westen is dat men zoveel belang hecht aan het gebruik van chemische wapens (een inbreuk tegen het internationaal recht en dus te behandelen als een oorlogsmisdaad voor een internationaal tribunaal, net zoals de slachting van Srebrenica in Bosnië Herzegovina, juli 1995) maar voorbijgaat aan het duizendmaal groter aantal slachtoffers van religieus geweld in de ganse regio dat nooit stopte en nog heel lang dreigt door te gaan.
Dat, met hulp van een internationale interventie, de installatie van een soennitische regime in Syrië zou leiden tot meer democratie, durft zelfs de meest pro-islam gezant niet gezegd hebben. Behalve misschien Guy Verhofstadt.
Noot:
Een site die een heftige discussie opzet over de authenticiteit van deze tekst
http://elderofziyon.blogspot.be/2013/09/bashir-assads-grandfathers-amazing-1936.html#.Ui2AINLwld0
