Er gebeurt iets verontrustends. We zijn volop bezig van onze standaardstommiteit Midden Oosten (de goeden tegen de slechten) weer eens een ‘verbeterde’ versie uit te brengen. Het lijkt wel de ‘sequel’ van een zwakke cowboyfilm.
Daartoe zijn we enkele nieuwe ‘goeden’ aan het scheppen. We gebruiken daarvoor, het Boek Genesis letterlijk volgend, ook modder.
Natuurlijk is Erdogan een absoluut braakmiddel. Daarvan moet niemand mij overtuigen. Dat betekent echter niet dat zijn tegenstanders werkelijk beter zijn.
- De Gülen beweging is een zeer ondoorzichtige organisatie. In ieder geval heeft ze het doel Turkije terug tot een totaal islamitische staat te maken. Daarin zijn ze het dan met Erdogan eens, en ze werkten tot voor enkele jaren ook intensief met hem samen. Gülen’s werkwijze heeft veel gemeenschappelijke kenmerken met Hamas in zijn beginperiode: sociaal dienstbetoon en scholen zijn hun ‘front office’ activiteiten. Ze werken heel erg clandestien, beschikken blijkbaar over veel geld en niemand kan zeggen hoeveel er van Erdogan’s beschuldiging dat ze achter die ‘coup’ zaten nu werkelijk waar is. Opmerkelijk is ook dat journalisten, die deze organisatie een beetje nader willen bekijken, steevast in grote moeilijkheden komen, de gevangenis in geraakten (in de tijd toen er nog vlotte samenwerking met de Turkse regering was) of zelfs door ‘spijtige ongevallen’ getroffen worden.
Ik zou toch nog eventjes wachten alvorens die club het label ‘goeden’ te verlenen.
- De Koerden zijn eigenlijk een Perzisch volk. Hun taal behoort ook tot de Perzische taalgroep en verschilt dus nogal sterk van Turks. Ze zijn de laatste 500 jaar ‘vermalen’ tussen het Ottomaanse en het Perzische rijk: ze hadden de foute buren. Sjah Abbas de Grote (Perzië; stamvader van de Abassiden) verdreef ze in de 16de eeuw uit hun woonplaatsen/staatjes met geen beter doel dan de aanleg van een gordel ‘verschroeide aarde’ die een Ottomaanse inval moest bemoeilijken. De Koerden trachtten zich te verzetten maar werden bij Dimdim verpletterend verslagen. Sinds die tijd konden de Koerden geen eigen natie meer vormen; wel af en toe kleinere eigen staten, maar nooit iets groots van lange duur.
In de 19de eeuw kwamen dan de oorlogen tussen het Ottomaanse Rijk en Rusland. Daarbij werden Koerden en Armeniërs tegen elkaar uitgespeeld. Met steun van de Russen werd een Armeense staat gevormd. Als reactie versterkten de Turken de positie van de Koerden en vormden een soort half-regulier Koerdisch cavalerie corps dat ze goed bewapenden. Bij de genocide op de Armeniërs, op het einde van de 19de eeuw, deed dit cavalerie corps minstens 50% van het ‘vuile werk’! Wij, hier in het Westen, weten dat niet, maar de Turken gebruiken o.a. dit argument als uitvlucht om te beweren dat ze voor de ‘spijtige ongelukjes’ bij die ‘deportatie’ minstens niet helemaal verantwoordelijk waren. Flauwe zever natuurlijk! De Armeniërs, die o.a. in Syrië nog tamelijk talrijk in een soort ‘diaspora’ leven, zijn helemaal niets vergeten (in die regio heeft iedereen een bijzonder lang geheugen) en ze hebben dus met de Koerden nog zware rekeningen te vereffenen. Zo gaat dat daar: nog een bom die ligt te tikken.
De meer dan 30 miljoen Koerden, vandaag verspreid over Turkije, Syrië, Irak en Iran, willen nog altijd hun eigen staat, en dat is hun goed recht. Hun ‘onafhankelijkheidsstrijders’ zijn ondertussen zeer sterk Marxistisch gekleurd: dat helpt bij de westerse media tegenwoordig geweldig. Ook dat is hun recht. Maar ze schuwen extreem geweld tegen onschuldige burgers even weinig als IS. En dat is NIET hun recht.
Dus ook voor een ‘heiligverklaring’ van de Koerden lijkt het mij minstens nog een beetje vroeg.
Op het gevaar af te klinken gelijk een kapotte grammofoonplaat dus nog eens:
Bij de conflicten in die regio zijn er geen ‘goeden’ die onze steun of bescherming verdienen! En ook geen ‘slechten’ die we absoluut moeten gaan bombarderen.
Dat is een streek in een ontwikkelingsstadium dat wij ook doorlopen hebben. Maar dat ligt nu zo ver achter ons dat wij daar gewoon geen voorstelling meer van hebben. Vroeg of laat zullen ze dat – net als wij vroeger – zelf uitsorteren. Indien wij ons daar mee bemoeien, zal het niet noodzakelijk sneller of beter gaan. In tegendeel! De geschiedenis toont duidelijk dat onze ingrepen daar tot hier toe uitsluitend contraproductief waren. Ze hebben het leven van de mensen die daar wonen consistent tot een nog grotere hel gemaakt dan het al was en ook onze eigen veiligheid hoegenaamd niet verbeterd. Zelfs humanitaire hulp heeft – heel jammer – buiten ons eigen ‘goed gevoel’ weinig beklijvend resultaat. We kunnen hoogstens het lange termijn proces in positieve zin ondersteunen en – heel misschien – versnellen door opleiding (≠ indoctrinatie!) en alles wat daarmee samenhangt. Maar zelfs daarvoor zijn het eindeloos geduld, de onvoorwaardelijke belangloosheid en de extreme frustratiedrempel van een de ‘missionaris’, klassieke stijl, nodig! Ik zie ons politiek-sociaal-industrieel apparaat daar nog niet aan beginnen.
Het zou al een kleine stap vooruit zijn mochten onze mediamakers deze samenhangen begrijpen in plaats van doorlopend om de volgende onbesuisde schadelijke ingreep te roepen. Maar misschien is ook dat te veel gevraagd; wie zal het zeggen?
Uw dwarsligger.
