Vandaag de dag is alles met alles via netwerken verbonden: Cloud, Internet of Things en nog meer van die hype termen. De militaire wereld kent Network Centric Warfare. We bekijken wat dit voor België kan betekenen en of dit spek voor de bek van de favoriet F-35 van de luchtcomponent is.

 

 

Paradigm shift

In 1996 introduceerden Vice Admiral Arthur K. Cebrowski en John Garstka de term Network Centric Warfare (NCW). Het was een antwoord op het falen van de klassieke hiërarchisch gestructureerde bevelvoering en haar uitvoering.

Stel je voor, je bent met een aantal soldaten van je sectie in een vreemde stad en je stoot onverwacht op een terroristengroep die een aanslag wil plegen. Je meldt dit aan je hoger echelon. Deze interpreteert je bericht, integreert het met andere inlichtingen en verstuurt vervolgens het resultaat naar zijn hoger echelon. Na twee of drie echelons die hetzelfde proces uitvoeren, komt jouw feit bij het commando dat een beslissing zal nemen. Het is wel zo dat er talloze berichten daar binnenkomen die het interpreteert alvorens de bevelen in omgekeerde richting te sturen. Ieder echelon haalt er zijn informatie uit die ze integreert met lokale behoeften en communiceert zijn order naar het lager echelon. Ook dit proces gebeurt op ieder niveau. Verwacht evenwel niet dat die terroristen zullen wachten tot jij jouw orders ontvangen hebt. Er diende dus dringend iets grondig te veranderen in de wijze waarop legers functioneerde: Network Centric Warfare.

 

Heden ten dage wordt Network Centric Warfare ook wel Information Warfare (IW) genoemd. Maar ofschoon informatie en inlichtingen steeds belangrijk zijn, zou men met de term IW uit het oog kunnen verliezen dat de netwerkorganisatie en -communicatie heel fundamenteel zijn voor de wijze van aanpak van complexe situaties. Situaties die hiërarchisch gestructureerde organisatie en ICT (Informatie en communicatietechnologie) niet meer aankunnen. Met NCW brengt men naast informatie ook sensoren en troepen en wapens (engagement grid) in een netwerk samen zodat command and control (C2) een zo optimaal mogelijk beeld van het slagveld krijgt en navenant kan actie ondernemen.

 

Geen copy-&-paste van een mindset

NCW is ontstaan door de studie van het gebruik van (economische) informatie en informatietechnologie in de Amerikaanse maatschappij. NCW wil via een netwerk iedereen met iedereen en alles connecteren: commando, inlichtingen, sensoren en wapensystemen.

Conceptueel bestaat NCW uit drie informatiesystemen (in rasters, grids) die met elkaar verbonden zijn:

• Sensoren (Reconnaissance)

• Command and control (C2) en inlichtigen

• Effecten (Conflicten)

Sensoren (in brede zin: mensen, machines) detecteren een gebeurtenis die door het (eigen lokaal) commando geëvalueerd wordt en die vervolgens laat actie ondernemen.

NCW: Alles in een netwerk

 

Het informatiesysteem van sensoren en inlichtingen verschaft de strijdkrachten op ieder niveau een zo optimaal mogelijke situational awareness (bewust/gewaarwording van de situatie waarin men verkeert) teneinde de meest effectieve actie te (kunnen) ondernemen.

Belangrijke voorwaarden voor een goede samenwerking zijn dat iedereen goed het algemeen manoeuvre idee kent en vooral dat de lokale chef gedecentraliseerd (quasi autonoom) kan beslissen. Iedereen kan dus snel inspelen op de lokale situatie. Natuurlijk dient de militair feedback aan het netwerk te geven.

NCW principe is gestoeld op twee principes: Speed of command, en Self-synchronization.

• Snelheid van bevelvoering is het proces waarbij een betere informatiepositie wordt omgezet in een competitief voordeel. De strijdkracht bereikt niet per se informatie superioriteit door het hebben van meer ruwe data, maar wel door het hebben van een veel betere situational awareness en begrip van het operatietoneel. Vanuit technologisch oogpunt vereist informatie superioriteit uitstekende sensoren, high-performance netwerken, display technologie, en geavanceerde modellering en simulatie mogelijkheden.

• Self-synchronisatie is het vermogen van de individuele eenheidscommandanten om hun eigen inspanningen met elkaar te synchroniseren zodat ze elkaar in hun acties steunen en aldus het algemene doel (van het manoeuvre idee) bereiken.

 

Dit is wel een heel grote verandering in de mindset van de militairen. De bedrijfscultuur en de organisatie veranderen van een hiërarchisch uitvoeren naar een samenwerking in netwerkverband. Laten we klaar en duidelijk zijn: NCW is geen filosofie maar een set van informatie- en communicatie (ICT) middelen. Er is wel een wisselwerking tussen de bedrijfscultuur en NCW. Het is daarom uitgesloten om bvb. een copy-&-paste van de VSA NCW op een Canadese, Australische of Indische NCW uit te voeren. Australiërs zijn nu een maal geen Amerikanen en omgekeerd. Trouwens de respectieve contextenzijn totaal verschillend.

NCW in beeld

Laten we eens zien hoe een NCW werkt (opgelet met geluid).

 

Satellieten, vliegtuigen voor observatie en controle (AEW&C), radars, missiles, vliegtuigen, schepen, tanks, duikboten, … allemaal met elkaar in een netwerk verbonden. Cool, niet?

Maar wat voor België? Wij hebben bijlange die middelen niet. Kunnen we met minder middelen dan de VSA een dergelijk netwerk bouwen? Zie hier een andere oplossing, namelijk Network Centric Capabilities van SAAB.

 

Dit is ook niet slecht, integendeel. Dit systeem wordt onder meer gebruikt door Pakistan en Thailand. België heeft niet het politiek ambitieniveau om dit op poten te zetten. Maar België hoeft dit niet alleen te doen.

In het dubbelinterview met Ko Colijn (directeur Clingendael) en Jonathan Holslag (VUB) bij DeBuren kwam het voorstel ter sprake om met andere landen te clusteren. Evenwel met die verstande dat er cultureel niet teveel verschillen bestaan tussen de deelnemende landen en dat ze min of meer dezelfde geostrategische situatie hebben.

De Nederlandse en Belgische Marine werken al samen. Voor de Luchtmacht wil defensieminister (MOD) Steven Vandeput (N-VA) eenzelfde integratie voor de luchtmacht van de Lage Landen.

Wat deze laatste betreft, de Nederlanders hebben voor de F-35A gekozen, maar dit is in feite een “deuropener”. Eens de eerste golf met stealth vliegtuigen (zoals de F-35A) de kritische vijandelijke punten heeft uitgeschakeld (openen van de deur), dan dienen er andere beter bewapende vliegtuigen de vijand verder uit te schakelen. Het zou daarom onlogisch zijn dat België F-35A’s zou aankopen, want een tweede golf moet de opening verder exploiteren.

Hierbij willen we niet insinueren dat de F-35A geen verdere exploitatie kan uitvoeren want de F-35A kan heel wat extern bewapening meevoeren (in theorie) maar dan niet meer in stealth mode (zie ook lager).

Dit althans wat het offensief betreft. Voor het defensief zou de F-35A de deur van de vijand moeten dicht krijgen, maar over dit scenario heeft men nog niet veel literatuur. Ook hier lijkt het logischer om wendbaarder en beter bewapende gevechtsvliegtuigen boven de BeNeLux in te zetten.

In ieder geval, MOD Vandeput gaat hier wel voorbij aan het feit dat hij een integratie van platformen wil (respectievelijk Marine en Luchtwapen), terwijl de huidige situatie ons noopt om NCW te implementeren. We bereiden ons voor op een oude oorlog, niet op de oorlogsvoering van vandaag. We moeten van een platform centric warfare (wapensystemen) evolueren naar een network centric warfare: sensoren – command and control – effecten (acties, wapens).

Emotionele top luchtcomponent

In dit kader is het logisch om nu niet direct te investeren in het platform gevechtsvliegtuigen zolang we niet het NCW concept hebben ontwikkeld en begonnen zijn met de uitvoering ervan. Zeker niet, indien we met andere landen als Nederland, Denemarken of Noorwegen (kleine Europese NATO-landen) zouden samenwerken.

 

Tim Vandenput (Open-VLD): “Ik denk dat de Belgische luchtmachttop te emotioneel is en vreest om alleen te staan met een ander type vliegtuig dan de F-35A. Niets is minder waar, alle vliegtuigen kunnen gemeenschappelijk communiceren en samenwerken!”

 

Maar MOD Vandeput wil tijdens deze legislatuur de aankoop van nieuwe gevechtsvliegtuigen ter vervanging van de F-16 beslissen. Zoals eerder vermeld, gaat zijn voorkeur spijtig genoeg naar een integratie van platformen in plaats van integratie van componenten (Land, Lucht, Marine) van beide landen, en dus opteert hij impliciet voor de aanschaf van F-35A, wat de Nederlanders ook willen (VRT, De Tijd).

Open Vld kamerlid Tim Vandenput (lid van de kamercommissie Defensie) steekt niet onder stoelen of tafels dat de Belgische luchtmachttop schrik heeft om een ander type vliegtuig aan te kopen dat verschillend is van de omringende landen (zeg maar de F-16 EPG landen (European Participating Governements).

Het is dan ook niet verwonderlijk dat MOD Vandeput met een piloot als CHOD (Militaire Chef Defensie) en een piloot als zijn kabinetschef, in hetzelfde bed ziek zou zijn.

 

MOD Steven Vandeput (N-VA) op een conferentie met als thema Veiligheid en defensie in tijden van terreur, een gedeelde bekommernis van de Nederlanden: "Vindt u dergelijk doorgedreven integratie met Nederland voldoende belangrijk om hier in Vlaanderen een voortrekkersrol te spelen in functie van een aankoop van de F-35?" Dit is een speech. Enkel het gesproken woord telt.

 

In zijn uitgeschreven speech liet MOD Vandeput snel die vraag volgen door “Ik oordeel niet, en spreek geen persoonlijke voorkeur uit. Ik gooi enkel de knuppel in het hoenderhok. ;-)”. Maar de knuppel wordt nogal hard gegooid: “Want, laat ons eerlijk zijn, met een ander toestel zijn dergelijke voordelen immers ook mogelijk, maar dan zal er wel een andere preferentiële partner of preferentiële partners moeten gezocht worden dan Nederland.” Moet er nog zand zijn?

Oppositieleden als kamerleden  Dirk Van der Maelen & Alain Top (SP.A) zijn hieromtrent duidelijk: “De maskers zijn gevallen: regering kiest voor F-35”

Maar ook de Deense top, dat ander klein NATO land) besliste irrationeel. Gelukkig bekritiseert de Deense Defensiecommissie met goede argumenten deze beslissing. Sommige Deense piloten houden al lang geen blad meer voor hun mond. En de Deense regering? Die ploegde voort. Wat met de Belgische?

 

In 2012 crashte de 34ste F-16. We kopen nu wel geteld 34 nieuwe gevechtsvliegtuigen.  34- 34 = ? Vraag: In welk jaar zal België geen gevechtsvliegtuigen meer hebben? Anders gesteld, wanneer moet België de volgende vliegtuigen bij bestellen.

 

Communicatie F-35 in NCW

Je leest ons artikel op je pc of tablet. Ondertussen ontvang je e-mails in je mailbox. Op Spotify luister je naar jouw favoriete muziek, terwijl je op de sociale media vrienden uitnodigt ons artikel te lezen. Misschien heb je nog een venster openstaan met een van bovenstaande filmpjes. We zijn allen zo gewoon geworden om gelijktijdig met verschillende personen en/of informatiebronnen bezig te zijn, niet?

Wel onze F-35A kan volgens een voormalig Lockheed Martin consultant Justin Bronk maar met een ander F-35A (in stealth mode) tegelijkertijd communiceren. Je reinste punt-tot-puntverbinding, en dit in een tijdperk van Internet of Things en NCW.

 

De communicatiemogelijkheden van de F-35A 

Een F-35A communiceert via een stealth compatibel communicatieprotocol MADL (Multifunction Advanced Data Link). MADL is zogenaamd een discrete, gerichte datalink, in tegenstelling met de Link 16 die omnidirectioneel uitzendt en dus ontvangen kan worden. Link 16 is dus snel detecteerbaar en bijgevolg niet aan te raden als je onzichtbaar en onhoorbaar in vijandelijk gebied wil opereren. Dat wil echter niet zeggen dat de MADL niet kan geïntercepteerd worden, wel veel moeilijker. De huidige versie F-35A kan met maximaal vier communiceren, de volgende versie met acht. (In niet-stealth mode communiceert de F-35A via Link 16).

Als je enkel punt-tot-punt kan communiceren en men vliegt in een formatie van vier (A, B, C, D), dan krijg je volgend schema:

 

A → B

dan

A→ C en B→ D

 

D antwoordt:

D → A

dan (hopelijk)

D → B

A → C

 

Nu bestaan er wel algoritmes om dit te optimaliseren, maar de vraag is nog of een volledig tactisch beeld efficiënt (tijdig) kan overgestuurd worden, en zeker indien de formatie uit meerdere toestellen bestaat.

Het andere wel degelijk functionerend stealth werkpaard is de F-22 “Raptor” ook van Lockheed Martin. Je zou dan denken dat de F-35 met de F-22 in stealth operatie met elkaar kunnen communiceren. Wel neen, en bovendien werd de upgrade van de F-22 communicatie naar MADL stopgezet (risico technologie maturiteit (sic)).

 

F-35AF-22 De F-22 “Raptor” van Lockheed Martin kan niet communiceren met de F-35 Lightning II ook van Lockheed Martin, wegens te duur en te risicovol. Luchttoren van Babel

 

Een ander platform moet in een stealth F-35 operatie dus interfacen (gateway) tussen de F-35 en de overige vliegtuigen. Volgens Justin Bronk kan een Northrop Grumman RQ-4 Global Hawk (video)uitgerust met Northrop Grumman’s Battlefield Airborne Communication Node (BACN) deze taak vervullen. Geen alternatief voor de Lage Landen want zo een Global Hawk kost meer dan een F-35.

Een samenwerking kan dan eventueel met de Duitse versie ervan:

Eurohawk (Luftwaffe)

 

Natuurlijk kan er steeds een F-35 achteraan vliegen en via de Link-16 met andere platformen communiceren. Evenwel dan zou een van de voorwaartse F-35’s een flink stuk van zijn communicatietijd met zijn stealth team verliezen. Heeft dit wel zin? Beter is dat de gateway node met meerdere F-35’s (en/of MADL-terminals) tegelijkertijd kan communiceren

Vliegend computernetwerk

Een modern militair vliegtuig is een vliegende computer. Wil dit nut hebben dan moeten we dit net als andere computers in een netwerk plaatsen. Schematisch krijgen we volgende figuur.

Netwerk te land, ter zee, in de lucht en in de ruimte 

Maar in het geval van de F-35 hebben we een gateway nodig.

 

 

Je kan je wel voorstellen wat er zal gebeuren met de operatie indien de gateway node wordt afgeschoten of defect geraakt. Er zal dus redundantie in het netwerk moeten ingebouwd (meer dan een toestel die de rol van gateway vervult).

Stealth or not stealth? That’s the question

Wat komt stealth nu doen in een bespreking over NCW? Stealth technologie, ook wel eens Low Observable Technology genaamd, heeft tot doel objecten (vliegtuigen, schepen, missiles, …) zo min mogelijk detecteerbaar te maken (wil dus niet zeggen onzichtbaar).

Stealth stelt niet alleen een groot aantal restricties op het design van de F-35, maar zoals hoger vermeld, beperkt stealth dus ook zijn communicatiemogelijkheden in een stealth operatie. Stealth moet dus wel de moeite lonen om die restricties te aanvaarden en om hiervoor een heel hoge prijs te betalen.

 

F-117 “Nighthawk” door ‘simpele’ Serviërs neergeschoten 

Operationeel obsoleet

Maar zoals met alle militaire technologieën, hoe lang duurt het nog voordat het tactisch/operationeel voordeel teniet wordt gedaan? Deels door de detectie (aanpassing van een oud type radar) en deels door hetzelfde vliegpatroon van de Amerikanen schoten de Serviërs in 1999 eenAmerikaanse stealth F-117 neer.

Onderzoekers hebben decennia lang al de tijd gehad om stealth te omzeilen. Het moment is nu gekomen dat in realiteit stealth operationeel obsoleet is.

De Nederlands Marine is uitgerust met een SMART-L radarsysteem dat onder meer stealth vliegende objecten detecteert. De informatie wordt vervolgens doorgegeven naar een vuurleidingssysteem.In het beste geval (NCW) kunnen meerdere platforms in aanmerking komen om het vijandelijk object te neutraliseren (sensor – command & control – effect (acties en wapens)).

SMART-L “counter- stealth”"Stealthy" F-35A Platform centric absurditeit Beide foto’s zijn gepubliceerd door de Nederlandse Defensie. Voorbeeld van denken in Platform centric warfare: de Luchtmacht wil stealth zijn & de Marine ziet stealth. Blijkbaar weet de linker hand niet wat de rechter hand kan.

 

 

Laten we ook niet vergeten dat de modernste Integrated Air Defense Systems (toch ook onderdeel van NCW) servers met snelle processoren hebben en die verbonden zijn in een snel netwerk met grote bandbreedte. Het is dus maar een kwestie van tijd (niet zo heel lang meer) dat stealth helemaal operationeel obsoleet is (zie ook F-35 tijdelijk onzichtbaar, permanent beperkt)

Nieuwe generatie radarsystemen

Laten we nu ook eens kijken naar de “vijanden” van de VSA: Rusland en China zijn wel de grootste, en vooral het Rusland van Poetin moet het ontgelden. Reden genoeg om de Russische stealth en radars te bekijken.

De Sukhoi PAK FA is minder stealth dan zijn Amerikaans tegenhanger F-22, maar is toch de Russische evenknie wat de rest betreft.

Sukhoi PAK FA: Het Russische antwoord op de F-22

 

Waarom deden de Russen niet meer inspanningen in het domein van stealth, want stealth is volgens de Belgische en Nederlandse luchtmacht o zo strategisch (t.t.z. tactisch)?

Vanaf 2020 zal de Sukhoi PAK FA uitgerust worden met ROFAR. ROFAR (Radio-Optical Phased Arrays) maakt het mogelijk om stealth objecten te detecteren. Het gaat onder meer door loden muren en het kan zelfs een beeld van een piloot in een ander vliegtuig maken. Het introduceert TV-kwaliteit in de radar-wereld.

Dit zal niet enkel nuttig zijn in een militaire context, maar nog meer in een civiele context. Wie civiel zegt, moet ook terrorist zeggen. Deze technologie zal dus ook relatief snel door terroristen gebruikt worden.

2020 is binnen vier jaar. Wanneer zouden we “hypothetisch” onze eerste F-35A kunnen krijgen? Volgens Kolonel Van Pee is het begin van de betalingen voorzien voor 2020-2021, met leveringen tussen 2023 en 2030. Juist, ja 2023-2030.

Ironisch kunnen we zelfs stellen:

Sukhoi PAK FA T-50 is de evenknie van F-22 2020: T-50 met ROFAR Kostprijs in F-35 prijzen (135 Miljoen Euro): twee T-50’s kopen en één betalen. VSA verkopen geen F-22. Maar ja, de Belgische Luchtmacht wil enkel Amerikaanse of EU vliegtuigen.

 

 

Wellicht heeft ISIS (of andere terroristische groeperingen) dit (nu nog) niet, maar een andere koek zijn dus de Russen en de Chinezen. Tegenover Russische en Chinese stealth (type F-22) vliegtuigen en radarsystemen maakt de F-35A geen schijn van kans.

Maar investeren we nu zoveel geld in stealth om tegen ISIS te vechten, of om ons tegen een grote mogendheid te beschermen? In ieder geval is het niet efficiënt in het geval van ISIS en in het ander geval niet efficiënt en erger: niet effectief.

Indien er geen verrassingselement voor stealth bestaat dan loont het de moeite niet om een duur gevechtsvliegtuig aan te schaffen dat bovendien door stealth op communicatievlak heel zwak scoort en nog veel problemen heeft.

 

Operationeel zal de F-35A hierdoor al van ver zijn doelen moeten detecteren en beschieten. De vraag is dan: waarom dan niet meer op drones inzetten? Iets wat Tim Vandenput in ons interview reeds opperde en onlangs herhaald heeft. Zelfs de N-VA partijgenoot van MOD Vandeput, Matthias Diependaele ziet grote opportuniteiten in de ontwikkeling van drones. Maar ja, hij zit in het Vlaams parlement, een totaal andere wereld.

Sensor-Fusion

Bovendien beperkt stealth dat er veel “zaken” extern aan een F-35A kunnen gehangen worden (vermindert de stealth. OK, dit is toch al achterhaald). Alles moet dus intern geplaatst worden. Anders gesteld, de F-35 zit volgepropt. Door de beperkte plaats creëren de sensor-fusion probleem systemen en andere computers veel warmte (dus koeling nodig) en ze verbruiken bovendien veel energie. Je kan dit best vergelijken met de warmte die een laptop veroorzaakt. Die leg je niet zomaar neer op je zogenaamde schoot (lap).

Flying bugs

Zoals reeds vermeld, de moderne militaire vliegtuigen zijn vliegende computers. Van belang is dat niet alleen de hardware betrouwbaar is, maar ook het operating system (OS) en de daar bovenop draaiende informatiesystemen (applicaties).

De complexiteit van het OS en de applicaties stijgt exponentieel met het aantal lijnen code. De F-22 heeft drie miljoen lijnen code. De F-35 heeft nu al acht miljoen lijnen code (Windows NT met zijn blue screen of death heeft iets meer dan zeven miljoen).

Windows NT Blue Screen Of Death

 

Het is dan ook niet moeilijk te verstaan dat door de software problemen het programma van de F-35 jaren achterstand heeft.

Maar waarom wil men alles in de F-35 steken? Door de stealth is de communicatie van de F-35 zwak met het gevolg dat men alle applicaties in een supercomputervliegtuig wil steken daar het moeilijk informatie kan delen.

Een ander situatie is wanneer men verschillende applicaties in verschillende vliegtuigen (van verschillende types) en andere platformen (van land en marine) in een groot (redundant) netwerk (=NCW) plaatst. Het grote voordeel is dat men de verwerkingscapaciteit voor de situational awareness kan spreiden en gemakkelijker componenten kan vervangen en upgraden.

België bereidt zich voor op de verkeerde (oude) oorlog

De wereld is een klein dorp geworden waar iedereen iedereen kent en waar iedereen invloed op de andere kan hebben of van kan krijgen.

De wereld is een klein dorp geworden.

 

Op het vlak van veiligheid kennen we hierdoor conflicten die niet meer passen in het klassiek plaatje waarbij een staat (of coalitie van staten) tegen een andere staat en/of coalitie van staten vecht. Kijken we maar naar de islamistische terreuraanslagen in Europa en andere delen van de wereld. Het gebruik van het internet, dus netwerk, door de terroristen speelt hierbij een grote rol.

Tijdens de terreuraanslagen van 22 maart 2016 hebben we spijtig genoeg moeten vaststellen dat het communicatienetwerk van de diverse (platfrom centric) veiligheids- en hulpdiensten heel wat problemen kende.

 

copyright Belga

Helft communicatie hulpdiensten tijdens aanslagen liep fout 

 

De vijand kan zich ongemerkt in ons eigen of bezet gebied verplaatsen. Dit vraagt een snelle opzoeking van informatie door onze veiligheidstroepen (defensie, politie) en een snelle reactie in geval van gevaar en daadwerkelijke acties. Dit kan enkel indien we over performante communicatie- en informatiesystemen beschikken en die een effectief en gedecentraliseerde uitvoering kunnen ondersteunen. Zo niet, is de vijand ons steeds te snel af.

België: Voorbijgestreefde concepten van militaire operaties en organisatie 

Maar ook in conflicten tussen staten is dit evenzeer belangrijk. Kortom België dient af te stappen van een platform centric warfare (wapensysteem gebaseerd) en zich samen met haar coalitiepartners toeleggen op NCW want België kan niet alleen een NCW ontwikkelen.

Een keuze voor de F-35A zou ons echter in een bepaalde richting duwen (en al het budget opsouperen). Al te veel rekent België (en zeker de luchtcomponent) op de VSA om haar wagon aan de VSA locomotief te koppelen. Hierdoor wordt België door haar eigen politieke keuze verplicht om voor VSA oplossingen te kiezen (wat de VSA militaire vliegtuigindustrie natuurlijk graag heeft).

Maar zullen onze toekomstige Belgische (VSA-)oplossingen de eigen landtroepen en marineschepen kunnen ondersteunen? Zal België niet verplicht worden om systemen en communicatiemiddelen voor de andere componenten (land, marine) aan te schaffen die ook VSA-oplossingen zijn? Bestaat dan niet het gevaar dat we ons conform de VSA NCW moeten stellen? Dit impliceert dan dat we de mindset van de VSA de onze moeten maken. De politieke en geopolitieke situatie van de VSA is echter bijlange niet die van België en haar buurlanden. Waarom kunnen we ons dan niet aflijnen op Europa en de Europese militaire industrie?

Europese NCW

België moet integendeel in een clustervorm synergieën zoeken met Europese partners.

Indien België voor een Europese NCW-oplossing kiest dan is de relatieve invloed die een land als België kan hebben op mede-Europese (EU) landen groter dan de invloed op de VSA (onbestaande invloed me dunkt). Te meer daar we meer gemeen hebben met de overige Europese landen dan met de VSA. De Europese firma’s en hun landen zullen dus meer geneigd zijn om oplossingen te ontwikkelen die beter in ons kraam passen.

De gezamenlijke ontwikkeling van en/of uitbreiding van een Europese NCW bieden niet alleen opportuniteiten voor de Belgische militaire industrie maar ook voor ICT-research en ontwikkeling aan Belgische universiteiten en firma’s.

Concepten kunnen een spin-off vormen voor de ontwikkeling van smart cities, een opportuniteit voor onze lokale industrie en universiteiten. Maar voor België zal het wel omgekeerd zijn.

Smart city

Een smart city is een stedenbouwkundige visie om op een veilige manier meerdere informatie- en communicatietechnologie (ICT) oplossingen te integreren zodat een stad en haar activa beter beheerd worden. De activa van een stad zijn onder andere de lokale afdelingen informatiesystemen, scholen, bibliotheken, transportsystemen , ziekenhuizen, elektriciteitscentrales, watervoorziening netwerken, afvalbeheer, rechtshandhaving, en andere maatschappelijke diensten.

 

NCW maakt gebruik van een netwerk dat real time toepassingen moet kunnen draaien. Gelukkig hebben we nu Internet-of-Things (IOT) dat Real Time-netwerken (RTN) noodzakelijk maken. Net zoals bij het ontstaan van het NCW-concept in 1996 toen ze technologieën en concepten van de burgerwereld integreerden, kan dit nu met IOT ook zeker. Deze snelle open en persistente verbindingen tussen client en server maken het mogelijk beveiligde real time communicaties te hebben. Een sensor meldt een feit aan het commandocentrum dat kan beslissen om een “shooter” te activeren met een doel. Hierbij is het mogelijk dat de sensor real time de shooter moet sturen en/of bijkomende informatie over het doel geven. Dit systeem is ook terug te vinden in de ontwikkeling van de Smart City. Hier dienen sensoren kritische punten real time te monitoren en de resultaten naar een commandopost sturen dat dan acties kan ondernemen (automatisch en/of met tussenkomst van de mens). Kortom de investeringen in NCW kunnen deels gedragen worden door de ontwikkeling van Smart City. Onze universiteiten en bedrijven kunnen hier zeker aan meewerken, voor zover we opteren voor een Europese NCW. Een Europees voorbeeld is Thales die zowel actief is in NCW als in Smart City, en oh ja, ook in drones.

 

 

 

Overeenstemming concepten NCW en Smart City

 

Het doel van het bouwen van een smart city is om de levenskwaliteit van de inwoners te verbeteren in functie van de behoeften van de bewoners. ICT maakt het mogelijk stadsambtenaren rechtstreeks te laten communiceren met de gemeenschap en de stad infrastructuur. ICT laat hen ook toe om te controleren wat er gebeurt in de stad, hoe de stad zich ontwikkelt. Door het gebruik van sensoren geïntegreerd met real-time monitoring systemen, worden de gegevens verzameld van burgers en apparaten - vervolgens verwerkt en geanalyseerd. De vergaarde informatie en kennis zijn de sleutels tot het aanpakken van inefficiëntie.

Wie ICT-netwerk zegt, zegt cyber attack, zowel in defensief (terroristen of dieven hacken ons) als in offensief (wij hacken terroristen). NCW, IOT, Smart City zijn kwetsbaar voor cyber attacks. Deze problematiek mag helemaal niet opgesplitst worden in militair, politie, inlichtingen, enz. Eén Cyber Task Force voor de ganse natie is noodzakelijk. Zo niet versnippert de overheid de schaarse krachten en vinden hackers gemakkelijker een opening.

 

Besluit

België moet af van de platform centric filosofie. Dit geldt niet enkel voor Defensie maar ook voor andere binnenlandse veiligheids- en hulpdiensten.

Samen met enkele Europese partners met een gelijkaardige gesostrategische context en cultuur, dient België een network centric veiligheidsfilosofie (onder meer NCW) te ontwikkelen en uit te bouwen.

In dit kader dienen de vervanging en/of dienstverlenging van onze F-16’s geanalyseerd en beslist te worden.

Het ganse Defensiehuis dient geoptimaliseerd te zijn, niet enkel de luchtmachtkamer

 

Een architect ontwerpt een gebouw in functie van het doel van het gebouw. De lokalen of kamers van dit gebouw worden maar in die mate geoptimaliseerd zolang het gebouw maximaal geoptimaliseerd blijft. Wat baat een luxueuze stealth-kamer als de rest van het gebouw verkommert.

Maar niet gelaten, in plaats hiervan kiezen we emotioneel voor de F-35A.

 

Dwarsligger

 

PS De F-35A is een heel dure smartphone met apps vol met bugs en een 2G-simcard.

 

IoT - Video's Up Next IoT introductie 2013 The Internet of Things -- the concept of linking things such as cell phones, car computers &... Up Next Architecting the Internet of Things TechEd North America This session will give a brief overview of what IoT is from the... Up Next The Internet of Things: Architecture and Protocols Up Next The Internet of Things: Dr. John Barrett at TEDxCIT Up Next The internet of things | Jordan Duffy | TEDxSouthBank Up Next IoT made simple with IBM Watson IoT Platform IBM Commercial

Smart City - Video's Up Next Vinci Smart City Up Next SMART cities - Norwegian Centres of Expertise SMART cities - My city in the future – Internet of things – Norwegian Centres of Expertise Up Next Thales Smart City Thales is helping cities to step up to the challenge of growing urbanisation by delivering city...