Twitteren naar aanleiding van het artikel geschreven door Rik Van Cauwelaert in De Tijd over de vervanging van de F-16. Zijn belangrijkste politieke boodschap was: Dat het van politieke roekeloosheid zou getuigen, mocht de regering nu al beslissen over de vervanging van de F-16's. Hij pleit voor een reflectieperiode van vijf jaar.

In zijn tekst durfde Van Cauwelaert het aan om de minister te peilen als een voorstander van de F-35. Dat was dus tegen de kar gereden van de minister die telkens opnieuw formeel blijft herhalen dat hij géén voorkeur heeft.

Daarom zijn reactie op Twitter:

Deze opmerking leidt ons echter af van de hoofdboodschap waarop de minister duidelijk geen antwoord wil geven. Daarenboven werd de discussie over de positie van de minister in de hand gewerkt door zijn eigen toespraak tijdens de ANV-VOS conferentie over veiligheid en defensie. Waar hij uitgebreid de voordelen van een samenwerking met Nederland uit de doeken deed. Samenwerking die echter pas kan wanneer we hetzelfde vliegtuig kiezen. De F-35A dus. Daarom waagde ik mij voor de eerste maal op twitter aan een discussie.

 

Dat volstond voor de minister om per kerende als volgt te reageren:

 

 

Dat was even slikken. ‘Laaghartig zoals gewoonlijk’ uit de mond van een minister is niet niks voor iemand die niet vertrouwd is met de ruige taal die ook ministers hanteren op twitter.

En dan die toevoeging van ‘#pseudowetenscappers’. Maar dat is een verhaal apart. Blijkbaar is schelden bij gebrek aan argumenten een wijdverspreide ziekte, want zijn militair raadgever kreeg het ook op zijn heupen tijdens de ANV conferentie. Toen een wetenschapper - waarvan de wetenschappelijke en industriële referenties torenhoog uitsteken boven deze van de raadgever in kwestie - tot de conclusie kwam dat een uitstel van enkele jaren (waarvoor dus ook Van Cauwelaert pleit) hoegenaamd geen probleem stelt, vond die raadgever er niets beter op dan die wetenschapper te catalogeren als een seniele oude vent die er niks van kent.

Toch waagde ik nog een twitterreactie:

 

De minister gaf niet af:

 

 

Aha, dat is dus laaghartig en niet één keer maar ‘zoals gewoonlijk’. Daarop had ik wel een passend antwoord:

 

 

En nog gaf hij niet op:

 

Hoe stop je een absurde discussie op twitter? Dan maar komisch, waarbij ik bij voorbaat elke gelijkenis met bestaande Belgische staatsburgers beschouw als vooringenomenheid:

 

 

In elk geval staat Rik Van Cauwelaert niet alleen wanneer hij de minister in het kamp duwt van de voorstanders van de F-35. Na afloop van de conferentie, leerde navraag ons dat de grote meerderheid van de aanwezigen eveneens de indruk had dat de minister vooral de voordelen van de F-35 benadrukte en wat eigenlijk nog veel belangrijker was: voor een publiek dat uitgesproken pro samenwerking met Nederland is vond iedereen, met uitzondering van enkelingen, een uitstel van beslissing een goede oplossing. Deze twee vaststellingen zijn géén interpretaties maar de realiteit.

Tot daar een twitterdiscussie waar ik alvast één conclusie uit trok: toogpraat, puur tijdsverlies, nooit meer doen!

Dwarsligger