Ruud Goossens (De Standaard): Zeg dat IK het gezegd heb … en het relaas van een ex-militair.

foto RTLNieuws.nl

Toen ik net voor de ‘terroristenactie’ van Jürgen Conings in een interview schreef “de politieke kaste durft zichzelf daarbij niet in vraag stellen. Zij zouden zich moeten afvragen waarom die, vaak extreme, oppositiepartijen zo invloedrijk worden. Men beseft vaak niet meer wat er aan de hand is. En het is naar mijn aanvoelen erger gesteld dan wat nu zichtbaar is”, dacht ik aan veel, maar niet aan een éénmansactie van een getrainde militair. Toch verbaast het mij niet. Dat de onvrede naar mijn aanvoelen erger is, werd heel duidelijk toen zo’n vijftigduizend mensen met hem sympathiseerden op Facebook. Als dát geen signaal is!?

In De Standaard publiceerde politiek journalist Ruud Goossens op zaterdag 29 mei 2021 om 3.25 uur een artikel met als titel “Dansende terreurknuffelaars”. Hij noemt meteen enkele bekende terreurknuffelaars op: Guillaume Vanderstichelen (De Morgen) vindt het ‘nu niet het moment om Jürgen Conings te veroor­delen’. We moeten net een manier vinden ‘om hem hieruit te helpen’. In het par­lement maakte Theo Francken zich zorgen over andere militairen die sympathie voor hun verdwaalde collega hadden getoond. Hij vreesde een anti-Vlaamse heksenjacht. Terwijl professor Jonathan Holslag zich in Knack ergerde aan de haast waarmee Conings een ‘extreemrechtse terrorist’ werd genoemd.

Goossens wist zijn ‘rechtse’ typetjes goed te kiezen. Hij had ook Mark Elchardus (in Knack) kunnen vermelden. Deze gewezen huisideoloog van de socialisten, waarschuwde net als Francken voor een heksenjacht onder militairen en hij vond dat defensieminister Ludivine Dedonder (Parti Socialiste) moest ontslag nemen als politiek verantwoordelijke.

Hij had eveneens Bart Somers (Open VLD) kunnen citeren (Knack én De Standaard)  die over de veroordeling van extreemrechtse Voorposters omwille van hun spandoek ‘Stopt de islamisering’ schreef: “Maar in algemene termen wil ik wel zeggen dat de woorden "stop de islamisering" moeten kunnen, net zoals "stop de verfransing" of "stop de liberalisering". Ik ben een vurig verdediger van de vrijheid van meningsuiting.' In De Standaard drukt Somers zich zaterdag in gelijkaardige bewoordingen uit. Bovendien 'bestaat de islamisering van Vlaanderen niet', zegt hij.”

Voor een liberaal wiens partijgenoten diezelfde lieden mestkevers noemden of mentaal gehandicapten, is zijn uitzonderlijk begrip slechts schone schijn. Even verder in zijn bijdrage vindt hij dat praten met zijn politieke tegenstanders zinloos is.

Goossens besluit zijn artikel met:

Als er geen grenzen worden getrokken, dreigen de dansende Jürgen Conings-knuffelaars na een volgende manifestatie zomaar het parlement te bestormen. Willen we dat?

 

Oh ja, heeft Defensie een probleem met zijn mensen?

Dat Defensie een personeelsprobleem heeft, werd nu ook door Conings, al of niet gewild, geïllustreerd.

De decennialange financiële besparingen werden óók en vooral doorgevoerd op de kap van het personeel. Twee voorbeelden:

Toen de kazernes in Duitsland gesloten werden, lagen financiële redenen aan de basis van de beslissing om slechts twee kazernes uit te bouwen in België, één in Leopoldsburg en één in Marche-en-Famenne. Deze beslissing zorgde voor militairen die ofwel een ganse week afwezig waren dagelijks of moesten pendelen tussen West- of Oost-Vlaanderen en Limburg en daardoor familiale problemen kregen en 'gebroken families' zijn dikwijls medeoorzaak van radicalisering. Dat militairen op zending moeten en Defensie koos voor een kortere uitzendperiode van vier maanden dan de gebruikelijke zes maanden was zéér goed. Maar door een gebrek aan voldoende operationele militairen kon de rusttijd na een zending (één jaar) niet gerespecteerd worden. Het resultaat kan men aflezen aan de actie die Conings koos na 11 buitenlandse opdrachten.

Dat Defensieautoriteiten de actie van Conings veroordelen is niet alleen begrijpelijk, het is ook heel terecht. Door te zeggen dat er ‘fouten gemaakt zijn’, zonder ook maar iets te veranderen aan de structurele personeelsproblemen, geven ze  géén blijk van vooruitziendheid en leiderschap.

Een heksenjacht organiseren betekent immers het ondermijnen van een levensbelangrijk  gemeenschapsgevoel tussen ‘wapenbroeders’. Wie daaraan raakt speelt met mensenlevens!

Mogen we hopen dat ‘ze’ eindelijk hun les geleerd hebben?

 

Wat ik ook las

Het was heel onverwacht dat ik een persoonlijke ontboezeming ontving van een gewezen militair die zo begon: “Voor u, Kolonel. U doet ermee wat u wil: Mijn naam doet er niet toe, mijn graad nog veel minder. Ik ben op rust na meer dan 36 jaar dienst bij Defensie waarvan 24 jaar in het buitenland, gemengd: vaste dienst in het buitenland én opdrachten in conflictgebieden.”

Ik heb deze getuigenis gelezen als een hartenkreet van iemand die heel wat heeft meegemaakt en daar ook nu nog moeite mee heeft. Daarom heb ik details die hem/haar publiek zouden kunnen herkenbaar maken, weggelaten. Deze getuigenis is heel relevant.

Uittreksels uit zijn relaas:

Defensie heeft niet enkel een groot “bruin” probleem, ze beginnen nu ook te beseffen dat ze veel fouten hebben gemaakt. Niet in het minst dat Jürgen Conings hun product is; zij hebben van hem gemaakt wat hij nu is en al die tijd zijn ze er niet in geslaagd hem de gepaste begeleiding te geven. Elf buitenlandse opdrachten is niet niks en elke opdracht laat zijn sporen na.

Conings verloor zijn moeder tijdens een van die opdrachten. Ikzelf ben bijna mijn moeder verloren tijdens mijn allerlaatste opdracht in Afrika. Uit ervaring weet ik dat dit niet goed komt; de machteloosheid vreet je op… Velen onder ons zagen tijdens opdrachten zaken die je niet voor mogelijk houdt. Wandaden bedreven door hetzelfde slag mensen dat je dan bij je thuiskomst met grote arrogantie door onze straten ziet paraderen. (…)  De jongeren onder ons stonden dikwijls enkele weken na hun terugkeer weer op straat om de politie te versterken en tegen alweer dezelfde vijand op te treden. Ze sliepen onder de meest lamentabele omstandigheden en kregen eten die naam niet waardig. Dit alles terwijl politiemensen thuis mochten slapen en zonder schroom een MacDonalds binnenstapten. Tussen haakjes, een politie die veel beter wordt verloond en voor wie de normen voor de ingangs- en eindproeven de laatste decennia zo laag werden gelegd dat het een lachertje is geworden. (…)  Het taalgebruik van de jongere militairen en de lagere echelons wilt u dus niet horen. Het is een taalgebruik waarvoor je op de OCAD-lijst kunt komen te staan net zoals Jürgen Conings … Velen komen dan ook in aanraking met onze narcistische Algemene Dienst Inlichting en Veiligheid (ADIV) die met volle teugen van haar machtspositie geniet en waar niet bepaald de grootste lichten van Defensie bij elkaar troepen. Zij springen onachtzaam om met de loopbaanperspectieven en levens van onze mensen.

Nu eerst terug naar Jürgen Conings. Wel, die heeft een grote fout gemaakt door nu koren op de molen van een bepaalde groep binnen Defensie te strooien... Als ze er indertijd niet voor terugschrokken om mijn veiligheidsmachtiging in te trekken omdat ik op Facebook mijn lokale afdeling van de N-VA volgde, … . Ze schreven hierover: “Dit doet afbreuk aan zijn integriteit en daarom is hij zijn veiligheidsmachtiging niet waardig.”

Dat mijn vrouw tijdens haar zwangerschap niet in Brussel kon opdraven voor een van hun belachelijke ondervragingen, beschouwde de ADIV zelfs als uiterst verdacht!

(nvdr: Over de manier waarop hij door ADIV werd behandeld gaf hij nog andere sprekende voorbeelden die wijzen op willekeur/machtsmisbruik.)

Nu vraag ik mij ten stelligste af of Jürgen Conings niet op eenzelfde manier door de ADIV tot radicalisering werd gedreven…” (einde citaat)

 

“We tellen niet mee”

Ik weet niet hoe dikwijls zoiets nog moet geschreven worden: politici die mensen met een andere mening uitsluiten, zijn zélf medeoorzaak van radicalisering. Ik herhaal, niet alleen hij die radicaliseerde maar ook jullie die niet luisterden wanneer dat nodig was, zijn medeoorzaak van de toegenomen tegenstellingen.

Jullie politici zaaiden een cordon sanitaire en oogsten extremisme. Doe wat men in Oostenrijk wél durfde en omarm de extremen vooraleer uw afwijzing ontploft in uw gezicht. Is België ‘beter af’ dan Oostenrijk? Besef nu eens dat niet Trump talrijke kiezers won, maar zijn voorgangers die kiezers verloren.

Journalisten die op de barricaden staan wanneer ze vrezen beknot te worden in hun autonomie, misbruiken hun macht door zogezegde politiek-incorrecte meningen te negeren. Ze denken zelf te mogen bepalen wat de mensen mogen weten en de politici staan erbij en laten dat gebeuren.

Jullie brave burgers die het ontbreekt aan kritische zin en zelf geen last hebben van uitsluiting, wordt wakker. Toon uw democratische weerbaarheid aan politici die alléén maar denken aan uitsluiten en wie het ontbreekt aan moed om de problemen op een positieve manier aan te pakken.

We weten niet hoe deze strafbare actie van Jürgen Conings zal eindigen. Het is in elk geval duidelijk dat hij voldoende mogelijkheden had om zijn wapens te gebruiken en dat niet deed.

Ik durf te hopen dat hij met zijn actie alle politici, de militaire autoriteiten en de media heeft wakker geschud.

Ik durf te hopen dat iedereen eindelijk de juiste vragen durft te stellen, zodat ze ook de omvang van de problemen zien en hun fouten erkennen die véél verder reiken dan de ’procedurefouten’ die de regering en de Defensieautoriteiten vandaag toegeven.

Allen samen voor een democratie zonder kluisters, omdat iedereen meetelt!