2017 belooft een bijzonder jaar te worden. De ‘Gevestigde Machten’ kampen met ongeloofwaardigheid. Ze zullen nood hebben aan het betere bochtenwerk.
Voor ons, dwarsliggers, wordt de rode draad in 2017, Durven Weten.
‘Le gouvernement des juges’
Recent had N-VA voorzitter Bart De Wever het over ‘le gouvernement des juges’. Zijn uitspraak werd fel betwist door de rechterlijke wereld én partijpolitieke tegenstanders. Hij kreeg wel gelijk van een insider, Marc Bossuyt, gewezen voorzitter van het Grondwettelijk Hof. Hij schreef daarover het volgende: “Rechters moeten wetten niet toetsen aan hun geweten om allerlei subjectieve rechten te creëren. Rechtsregels zijn geen morele maximes. Zij zijn de vertaling van de sociale consensus op een moment in de tijd in een welbepaalde plaats in de wereld.”
Wordt 2017 het jaar dat de magistratuur inziet dat ook veel weldenkende burgers deze vermolmde instelling grondig willen verbouwen?
‘Le gouvernement des parties politiques’ (particratie)
Waar alle partijvoorzitters schuld aan hebben: dat politieke partijen evenmin democratisch zijn. Samengevat: Een democratie biedt de burger de mogelijkheid om zijn bestuurders te kiezen, en van deze verkozenen wordt verwacht dat ze hún kiezers vertegenwoordigen. Pas dan is een parlementaire meerderheid (van vertegenwoordigers) ook een democratische meerderheid (van de kiezers). De particratie verminkt deze democratische ‘grondwet’ (1) door de kansen op verkiesbaarheid te beïnvloeden, (2) door de verkozenen te verplichten om de partij en niet hún kiezers te vertegenwoordigen (3) om zelf te bepalen hoeveel publieke middelen ze voor hun werking (monopoliseren van de kennis) nodig hebben en vooral om hun apparaat (machtsbasis) van ‘horigen’ te betalen. Stelt u zich even voor dat een burger het recht zou hebben om zijn loon zelf te bepalen én dat hij dat bedrag ongestraft mag nemen uit de kas van zijn werkgever.
Professor Staatsrecht én politicus Hendrik Vuye, die in conflict kwam met Bart De Wever, was heel duidelijk: Waar hebben jullie in 2016 een streep onder gezet? “Onder de particratie. Die is een echte pest voor de democratie en zorgt ervoor dat Kamerleden zelfs het partijstandpunt maar mogen verdedigen waar en wanneer het de partijtop goed uitkomt. En onder de politieke kretologie en de flyerdemocratie: wij mikken volop op inhoud.”
Zal 2017 het jaar zijn waarin politieke partijen hun achterban verder zien afkalven?
‘Le gouvernement des médias’
Bart De Wever betreurde dat ‘De opkomst van de opiniërende journalistiek, de teloorgang van vele kwaliteitsmedia nog heeft versterkt’. Dat gaf aanleiding tot een giftig artikel van Joël De Ceulaer in De Morgen: ‘Na de Franstaligen, de vreemdelingen en de socialisten, lopen nu de journalisten de N-VA in de weg.’ Hij besluit met: ‘De Wever heeft voorts de nare gewoonte om lastige journalisten geen interview meer te geven en zet soms hele kranten op de zwarte lijst.
De Ceulaer ontzegt De Wever het recht om zijn gesprekspartners te kiezen. Maar zijn De Ceulaer en Co niet in hetzelfde bedje ziek? Taboes, ‘cordon sanitaire’ én het arbitrair bannen van ‘andere’ opinies zijn toch schering en inslag in de politiek-correcte media. Een andere dwarse reactie: ‘Meneer De Ceulaer, uw probleem is veel groter dan U denkt. Als het enkel maar de N-VA was, zou U daarmee gemakkelijk kunnen leven. Het is voor uw beroepsstand veel problematischer dat gewone mensen zoals wij, die zich met geen enkele partij of ideologie associëren, uw manipulatieve fratsen grondig beu worden. Onze overheid betaalt mee om de ‘diversiteit’ van de pers te vrijwaren. Welke ‘diversiteit’ mijnheer De Ceulaer? Bent U het oneens met Karel Verhoeven of Bert Bultinck? U bent het met ons oneens, niet met uw collegae! Jullie roepen luid ‘diversiteit’ maar bedoelen ‘monocultuur’.
De bocht van het politiek-correct denken bij de media-elite zal in 2017 voor heel wat tandengeknars zorgen en hilariteit bij veel weldenkende Vlamingen. Minder geloven en méér wéten wordt de boodschap.
Het betere bochtenwerk
In Knack interviewde Dirk Draulans – de verpersoonlijking van Knack’s rubriek Kennis –Jos Delbeke, die voor deze gelegenheid als ‘klimaatexpert’ werd voorgesteld. Voor de goede orde: Delbeke is een economist en architect van de Europese handel in emissierechten (bij mijn weten een van de grootste zwendelpraktijk ooit). Wie beseft dat het klimaat een zeer complexe materie is die heel veel kennis vereist in meerdere wetenschappelijke disciplines (waar Delbeke niet in beslagen is), zal zich afvragen of er überhaupt wel een ‘klimaatwetenschapper’ kan bestaan? Lees hierover een eerder verschenen dwarse analyse.
Delbeke had het onder meer over ‘De Bocht van Trump’ in het klimaatdossier. En hij heeft voor ons nog een waarschuwing in petto: 'Het lijkt alsof België nog droomt dat de nucleaire sector ons zal redden.’ Dat energiespecialisten zijn mening niet delen, mag geen beletsel zijn.En nog een zekerheid die hij zonder argumenten uit zijn mouw schudt: De beleidsplannen die in Parijs zijn gemaakt, brengen ons naar een temperatuurstijging van maximaal 3 graden Celsius, terwijl de wetenschappers om 2 graden vragen.
Waar is de tijd dat de hoofdredacteur van Knack onderbouwde commentaren schreef en de rubriek Kennis nog geschreven werd door wetenschappers.
De bocht van De Morgen
Nadat ooit in de krant De Morgen een prominent klimaatalarmist mocht verklaren dat de klimaatsceptici in de gevangenis thuishoren, publiceerde DM recentelijk een column van ‘Nederbelg’ Derk Jan Eppink. Een citaat: Onder Obama ondervonden klimaatsceptici een eigentijdse inquisitie. Roger Pielcke, professor aan de universiteit van Colorado, beschreef in The Wall Street Journal van 2 december 2016 hoe hij werd vervolgd. Pielcke is geen ongelovige. Zowaar, hij gelooft in klimaatverandering en de menselijke bijdrage daarin. Zijn onderzoek wees alleen uit dat 'extreme weersomstandigheden' niet erger zijn geworden. "Stormen, overstromingen en droogte kan men niet aan klimaatsverandering toeschrijven." Dat was gevaarlijke nieuwlichterij, want zijn stelling ondergraaft het 'alarmisme'. Zonder 'groot alarm' geen politieke urgentie. Zonder politieke prioriteit geen subsidiestromen: jaarlijks 2,5 miljard dollar (zo'n 2,4 miljard euro) naar dertien federale agentschappen die het verder verdelen onder geloofsgenoten.
Internationaal bochtenwerk in het verschiet
La France républicaine
Wie zou ooit gedacht hebben dat in 2017 het republikeinse Frankrijk met François Fillon een president krijgt die naar de zondagmis gaat! Die Christengemeenschappen in Syrië bezoekt en vindt dat Frankrijk die vergeten ‘geloofsgenoten’ moet helpen.
De bocht van Trump of van China?
Er was nogal wat ophef over de tweets van Trump over China, Japanse bedrijven, … Voor onze traditionele media die elke (veronderstelde) misstap van Trump nog een tijdje zullen uitvergroten is dat ‘gefundenes Fressen’. Wij doen daar niet aan mee en vroegen onze correspondent in China wat de Chinezen ervan denken: lees “De bocht van Trump”.
De nieuwe gesel: hackers en wikileaks
Trump en Rusland, een complot? Niemand betwijfelt dat de Russen permanent op zoek zijn naar informatie over andere staten (en vooral als het over belangrijke verkiezingen gaat). Dat is de opdracht van inlichtingendiensten. Ook Europese landen zijn het voorwerp van spionage en niet alleen van ‘potentiële tegenstanders’ zoals we weten.
Nieuw is dat deze 'vertrouwelijke' informatie sinds ‘Wikileaks’ een wapen werd door de informatie publiek te maken. Terwijl vroeger grootmachten met sterke inlichtingendiensten hun kennis gebruikten via discrete wegen, chantage inclusief, wordt nu direct ‘beroep’ gedaan op de bevolking om invloed uit te oefenen. En (hackers) intelligentie is geen privilege van grootmachten. Net zo min als terroristen.
Blijkbaar was het anti-Russisch beleid van de Obama administratie met Hillary Clinton als buitenlandminister niet naar de zin van Poetin - hoewel ook republikeinse haviken (senator McCain) aansturen op een vijandelijke houding ten overstaan van Rusland. Als Europeanen kunnen we ons gelukkig prijzen met een toenadering tussen beide grootmachten. We moeten wel kritisch blijven ten overstaan van inlichtingendiensten. Ze maakten al eerder fouten met catastrofale gevolgen. Een dwarsligger die veel meer weet over hackers dan de doorsnee journalist, schreef het volgende: Nu ben ik ook weer niet naïef. De Russen kunnen wel degelijk zo iets op touw zetten als ze dat willen. Het eerste echt degelijk standaardwerk over de computer virus was ‘Virologia’ (1986: nog Sovjet Unie), van de Russische mathematicus Prof. Bezroechov. Juri Bezroechov is later in de U.S.A. nog een van mijn medewerkers geweest. Ook in de vroegere DDR, meer bepaald bij Zeiss in Jena heb ik, na de ‘Wende’, staaltjes van hacking gezien waar je alleen maar diepe bewondering voor kunt hebben.
De Russen waren daar dus toe in staat, zowel moreel als technisch. De vraag is of ze het voldoende opportuun gevonden hebben om het ook te doen. Op die vraag vinden we waarschijnlijk nooit een sluitend antwoord. Dat zeggen toch de echte experten, bij voorbeeld, de ‘Chaos Computer Club’.
2017: Hoog tijd voor het ernstige werk.
Uw dwarsliggers
